веля́рны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Заднепаднябенны. Велярныя зычныя гукі.

[Ад лац. velaris — паднябенны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

асты́т, ‑у, М ‑тыце, м.

Спец. Запаленне косці.

[Ад грэч. osteon — косць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

балтарэ́з, ‑а, м.

Спец. Прылада для нарэзвання балтоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

батулі́зм, ‑у, м.

Спец. Атручэнне, выкліканае харчовай інфекцыяй.

[Ад лац. botulus — каўбаса.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вогнеахо́ўны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які ахоўвае ад агню.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выбіўны́, ‑ая, ‑ое.

Спец. Зроблены шляхам выбівання, чаканні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аднафа́зны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адну фазу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

айко́нім, ‑а, м.

Спец. Уласнае імя населенага пункта.

[Ад грэч. oikos — жыллё і onoma — імя.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

акісля́льнік, ‑у, м.

Спец. Рэчыва, здольнае выклікаць акісленне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

алерге́н, ‑у, м.

Спец. Рэчыва, якое выклікае алергію.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)