Verbum

зія́нне, -я, н.

У мовазнаўстве: збег двух ці больш галосных у слове або на стыку двух слоў, напр.: аэраплан, добра адпачыць.

злабадзённы, -ая, -ае.

Істотны для дадзенага моманту; надзённы.

Злабадзённае пытанне.

|| наз. злабадзённасць, -і, ж.

злава́цца, злую́ся, злуе́шся, злуе́цца; злуёмся, злуяце́ся, злую́цца; злу́йся; незак.

Адчуваць злосць.

|| зак. узлава́цца, -лую́ся, -луе́шся, -луе́цца; -луёмся, -луяце́ся, -лую́цца; -лу́йся і раззлава́цца, -лую́ся, -луе́шся, -луе́цца; -луёмся, -луяце́ся, -лую́цца; -лу́йся.

злава́ць, злую́, злуе́ш, злуе́; злуём, злуяце́, злую́ць; злуй; незак.

1. каго. Абуджаць злосць у каго-н.

2. Тое, што і злавацца.

|| зак. узлава́ць, -лую́, -луе́ш, -луе́; -луём, -луяце́, -лую́ць; -лу́й (да 1 знач.) і раззлава́ць, -лую́, -луе́ш, -луе́; -луём, -луяце́, -лую́ць; -лу́й (да 1 знач.).

злаве́сны, -ая, -ае.

Які прадвяшчае няшчасце, зло.

Злавесная цішыня.

Злавесныя прыметы.

злаві́раваць гл. лавіраваць.

злаві́ць гл. лавіць.

зла́гада, -ы, ДМ -гадзе, ж. (разм.).

Згода, дружныя адносіны.

Жыць у злагадзе.

злад, -у, м.

У выразе: зладу няма з кім-чым (разм.) — немагчыма справіцца, зладзіць з кім-, чым-н.

Тут з адным дзіцем і то зладу няма, а там чацвёра.

зла́джаны, -ая, -ае.

1. Такі, у якім дасягнута ўзаемная згода; дружны.

Зладжаная работа.

2. Стройны, гарманічны.

Зладжаныя спевы.

|| наз. зла́джанасць, -і, ж.