адбры́квацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

Разм.

1. Брыкацца, адбіваючыся ад каго‑, чаго‑н. Вася адбрыкваецца, выкручваецца, але ўстаць не можа. Рунец.

2. перан. Настойліва адмаўляцца ад чаго‑н. непажаданага. [Асмалоўскі:] — От я і кажу, што так далей працаваць нельга. Няма чаго адбрыквацца. Возьмемся за справу, скосім і ўбяром луг, а там — і за жніво. Сіўцоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спор, ‑у, м.

Удача, поспех у чым‑н. Спор у рабоце. □ Госці павіншавалі Ганну Сымонаўну з «улазінамі», з прыездам, пажадалі ёй шчасця і спору ва ўсім. Дубоўка. «Э-эх!» — пайшоў [Фама]. Падскочыў два разы, Але чамусьці не было ў танцы спору. Корбан.

•••

Спор ды лад (у рабоце, жыцці і пад.) — пажаданне добра працаваць, жыць і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

motivate [ˈməʊtɪveɪt] v.

1. матывава́ць, прыво́дзіць до́вады на кары́сць чаго́-н.

2. прымуша́ць, вымуша́ць (каго́-н.) рабі́ць (што-н.);

How do you motivate people to work efficiently? Чым вы заахвочваеце людзей працаваць эфектыўна?

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

мо́щность в разн. знач. магу́тнасць, -ці ж.;

мо́щность го́лоса магу́тнасць го́ласу;

мо́щность у́гольного пласта́ магу́тнасць ву́гальнага пласта́;

мо́щность электроста́нции магу́тнасць электраста́нцыі;

рабо́тать на по́лную мо́щность працава́ць на по́ўную магу́тнасць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

wúchten

1.

vt ру́хаць, падыма́ць, грузі́ць (вагаром, рычагом)

2.

vi працава́ць [рабі́ць што-н.] з напру́жаннем усі́х сіл

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

перашко́дзіць (каму, чаму) сов. помеша́ть, затрудни́ть (что); воспрепя́тствовать (кому, чему, в чём);

яму́ ~дзілі працава́ць — ему́ помеша́ли рабо́тать;

п. спра́ве — помеша́ть де́лу, затрудни́ть де́ло;

п. чыі́м-не́будзь наме́рам — воспрепятствова́ть чьи́м-л. наме́рениям

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

bungle

[ˈbʌŋgəl]

1.

v.t.

1) рабі́ць няўме́ла, недакла́дна, абыя́к

2) парта́чыць

3) псава́ць рабо́ту

2.

v.i.

няўме́ла працава́ць; рабі́ць памы́лкі

3.

n.

дрэ́нная рабо́та, парта́цтва n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

патрабава́льнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць патрабавальнага. Патрабавальнасць да людзей і гаспадарлівая натура склаліся ў Дарафея Іванавіча таму, што ён рана пачаў працаваць у калгасе. Дуброўскі. Да друкаванага слова К. Чорны адносіўся з вялікай пашанай, а таму і з высокай патрабавальнасцю. Літаратар не можа, не мае права быць абыякавым да таго, што выходзіць з-пад яго пяра. Кудраўцаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паўста́ўкі, ж.

Палавіна стаўкі ​1 (у 2 знач.). Працаваць на паўстаўкі. □ Я ў сяле працую, не ў сталіцы, Хоць сталічны скончыў інстытут. Мой таварыш здзіўлен: У правінцыі? На паўстаўкі я застаўся тут... Ты паўстаўкі маеш у сталіцы. Значыць, ты на паўжыцця жывеш. Я пішу з сяла, а не з правінцыі. Не крыўдуй за гэты шчыры верш. Прануза.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бунта́р, ‑а, м.

Удзельнік бунту ​1. Калі Радзівіл акрыяў, дык загадаў працаваць усе лясы аколіцы, каб знайсці бунтара Саўку Траяна. Гурскі. // Той, хто пратэстуе супраць чаго‑н., хто заклікае да рашучых дзеянняў, да перавароту ў чым‑н. [Абаронца:] — Паводка ўваходзіла ў берагі, і бунтары канчалі універсітэт, наступалі на дзяржаўную службу, рабіліся стараннымі чыноўнікамі і дзеячамі ў розных галінах жыцця. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)