Той, хто атрымаў пасаду, месца з дапамогай каго‑н., па пратэкцыі каго‑н. Крушынскі трымае ў руках аўтарытэтных вясковых людзей, мае ў сельсавеце сваіх стаўленікаў, намагаецца падкупіць тых, хто пачынае разумець яго намеры.Гіст. бел. сав. літ.//Неадабр. Той, хто, атрымаўшы ад сваіх гаспадароў пасаду, працу, чын і пад., любымі сродкамі абараняе іх інтарэсы. Іван Новікаў шырока карыстаецца такім выпрабаваным у літаратуры сродкам, як мастацкі гратэск, карыкатура, асабліва ў партрэтнай характарыстыцы гэтых нямецкіх стаўленікаў і паслугачоў.Арочка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
rym, ~u
м.літ. рыфма;
rym męski — мужчынская рыфма;
rym żeński — жаночая рыфма;
do ~u — у рыфму
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
града́цыя
(лац. gradation = паступовае павышэнне, узмацненне)
1) паслядоўнасць, паступовасць пераходу ад аднаго да другога, размеркаванне аднародных прадметаў, паняццяў па ступені якасці або па колькасці;
2) літ. стылістычная фігура, якая заключаецца ў размяшчэнні рада слоў у парадку нарастання або аслаблення іх сэнсавага або эмацыянальнага зместу.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
тэкстм.лінгв., літ. Text m -es, -e; Wórtlaut m -(e)s (даслоўны, дакладны);
спецыя́льны тэкст Fáchtext m;
аўтэнты́чны тэкст authéntischer Wórtlaut
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
эцю́дм.
1.літ., маст. Stúdi¦e f -, -n;
2.муз. Etüde f -, -n, Ǘbungsstück n -(e)s, -e;
3.шахм. Etüde f
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
апастро́фа
(гр. apostrophe = паварот убок)
літ. стылістычная фігура, калі да адсутнай асобы звяргаюцца як да прысутнай, да мёртвага як да жывога, да прадмета як да чалавека.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
страматалі́ты
(ад гр. stroma, -atos = подсціл + -літ)
карбанатныя нарасці водарасцевага паходжання з пукатай ці няроўнай паверхняй і складанай плойчатай унутранай слаістасцю, якія ўтвараюцца на дне вадаёмаў.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
тэ́зіс
(гр. thesis)
1) сцверджанне, якое патрабуе абгрунтавання;
2) палажэнне, якое коратка перадае адну з асноўных думак лекцыі, даклада;
3) літ. слабая частка стапы (параўн.арсіс).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Schíldbürger
m -s, -
1) разм. прасця́к
2) абыва́цель, мешчані́н
3) гіст.літ. жыха́р Шдльды (выдуманы горад, паводле вядомага ў Германіі літаратурнага твора)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
пазнава́льны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да пазнавання, да пазнання чаго‑н.; які служыць для пазнавання, пазнання. Пазнавальная дзейнасць чалавека. □ Сіла рамана «Глыбокая плынь», яго пазнавальнае і выхаваўчае значэнне ў праўдзівасці адлюстравання гераічных спраў нашага народа ў самы цяжкі перыяд яго гісторыі, у глыбокім савецкім патрыятызме і гуманізме.Гіст. бел. сав. літ.
2. Які даступны пазнанню. Для Фейербаха «рэч у сабе» ёсць «абстракцыя з рэальнасцю», г. зн. свет, які існуе па-за намі, у поўнай меры пазнавальны і які нічым прынцыпова не адрозніваецца ад «з’явы».Ленін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)