мірра, ‑ы, ж.

Духмяная смала, якая знаходзіцца ў кары некаторых трапічных дрэў; выкарыстоўваецца ў медыцыне.

[Грэч. mȳrrha.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надзем’е, ‑я, н.

Прастора, якая знаходзіцца над зямлёю. У прасторах надзем’я замільгалі вольныя птушкі. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

блізкаўсходні, ‑яя, ‑яе.

Які мае адносіны да Блізкага Ўсходу, знаходзіцца на Блізкім Усходзе. Блізкаўсходняе пытанне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мелітоза, ‑ы, ж.

Спец. Цукрыстае рэчыва, якое знаходзіцца ў некаторых раслінах (у эўкаліпце, цукровых бураках).

[Ад грэч. méli (melitos) — мёд.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

міжгалактычны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца паміж галактыкамі; які мае адносіны да магчымай сувязі паміж імі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падстраўнікавы, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца пад страўнікам. Падстраўнікавая залоза. // Які выдзяляецца падстраўнікавай залозай. Падстраўнікавы сок.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

палюбоўнік, ‑а, м.

Мужчына ў адносінах да жанчыны, з якою знаходзіцца ў пазашлюбнай палавой сувязі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

палюбоўніца, ‑ы, ж.

Жанчына ў адносінах да мужчыны, з якім знаходзіцца ў пазашлюбнай палавой сувязі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пахвінны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да пахвіны, знаходзіцца ў пахвіне. Пахвінныя мышцы. Пахвінная грыжа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перыферыйны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да перыферыі, знаходзіцца на перыферыі. Перыферыйныя ўстановы. Перыферыйны журналіст.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)