Вавёркавыя (сям. жывёл) 2/73, 481; 10/126, 134

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Караняножкі (клас жывёл) 1/298; 5/431; 10/538

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Краты (сям. жывёл) 1/564; 6/108; 7/440

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

перасме́шка, ‑і, ДМ ‑шцы; Р мн. ‑шак; ж.

Невялічкая лясная птушка атрада вераб’іных, здольная імітаваць, перадражніваць галасы розных жывёл.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лёгкія, ‑іх; адз. лёгкае, ‑ага, н.

Орган дыхання ў чалавека і пазваночных жывёл, размешчаны ў грудной поласці. Двухбаковае запаленне лёгкіх.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лімфацы́ты, ‑аў; адз. лімфацыт, ‑а, М ‑цыце, м.

Адзін з відаў белых крывяных клетак у арганізме чалавека і пазваночных жывёл.

[Ад лац. lympha — вільгаць і грэч. kytos — клетка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зоаветэрына́рны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да гадоўлі, кармлення, утрымання і правільнага выкарыстання сельскагаспадарчых жывёл і іх лячэння. Зоаветэрынарны інстытут.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самаапладне́нне, ‑я, н.

Апладненне жаночай палавой клеткі мужчынскай палавой клеткай той жа асобіны двухполых арганізмаў (жывёл і раслін). Самаапладненне раслін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сільфі́да, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

1. Жан. да сільф.

2. Сільфі́ды, ‑фі́д. Сямейства атрада жукоў, якія харчуюцца трупамі жывёл.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уры́ць, урые; зак., што (пераважна з адмоўем «не»).

Змагчы разрыць, прарыць што‑н. (пра жывёл). Грунт цвёрды — свіння не ўрые.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)