Verbum

паранджа́, -ы́, ж.

Верхняе жаночае адзенне ў мусульманскіх народаў у выглядзе шырокага халата з густой валасяной сеткай, што закрывае твар, абавязковае нашэнне якога адпавядае нормам ісламу.

пара́нены, -ая, -ае.

Які мае рану.

Параненыя байцы.

Даглядаць параненых (наз.).

пара́ніць, -ню, -ніш, -ніць; -нены; зак., каго-што.

1. Нанесці рану каму-н., раніць каго-, што-н.

Яго параніла (безас.) асколкам снарада.

П. руку.

П. душу каму-н. (перан.).

2. Раніць усіх, многіх або нанесці раны каму-н. у многіх месцах.

П. усё цела.

па́ранка, -і, ДМ -нцы, ж. (разм.).

1. Запраўленая паранай бульбай ці мукой і завараная кіпнем сечка або мякіна на корм жывёле.

Зрабіць паранкі карове.

2. Параная бульба ў лушпінах.

па́ранне гл. парыць.

парано́ік, -а, мн. -і, -аў, м.

Чалавек, хворы на параною.

парано́я, -і, ж.

Хранічнае душэўнае захворванне, якое характарызуецца ўстойлівым трызненнем.

|| прым. паранаі́чны, -ая, -ае.

па́раны, -ая, -ае.

1. Прыгатаваны парай.

Параная бульба.

2. Гатаваны (пра малако).

Паранае малако.

парапе́т, -а, М -пе́це, мн. -ы, -аў, м.

Невысокая агароджа ўздоўж моста, набярэжнай вуліцы.

|| прым. парапе́тны, -ая, -ае.

парапсіхало́гія, -і, ж. (спец.).

Вучэнне аб гіпатэтычнай магчымасці непасрэдна перадаваць на адлегласць інфармацыю аб нервова-псіхалагічным стане аднаго чалавека другому.

|| прым. парапсіхалагі́чны, -ая, -ае.