Verbum

надме́рны, -ая, -ае.

Які перавышае меру, вельмі вялікі па велічыні, памерах, сіле і пад.

Н. цяжар.

назо́йлівы, -ая, -ае.

Такі, які назаляе, дакучае; надаедлівы.

Назойлівыя мухі.

Н. дождж.

|| наз. назо́йлівасць, -і, ж.

наразны́, -а́я, -о́е.

1. гл. нарэзаць.

2. Які мае на сабе нарэзы, нарэзку.

Н. канал ствала.

насыпны́, -а́я, -о́е.

1. Які насыпаецца куды-н.

Н. грунт.

2. Утвораны шляхам насыпання.

Насыпная гара.

начарта́льны, -ая, -ае.

У выразе: начартальная геаметрыя — раздзел геаметрыі, які вывучае адлюстраванне прасторавых цел на плоскасці.

начы́таны, -ая, -ае.

Які набыў грунтоўныя веды ў выніку чытання.

Н. студэнт.

|| наз. начы́танасць, -і, ж.

гермафрады́т, -а, М -ды́це, мн. -ы, -аў, м.

Арганізм, часцей жывёльны, які мае адзнакі абодвух полаў.

гі́блы, -ая, -ае (разм.).

Які пагражае гібеллю, не абяцае нічога добрага; безнадзейны.

Гіблая справа.

Гіблае месца.

гліназём, -у, м.

Вокіс алюмінію, які прымяняецца ў тэхніцы для атрымання алюмінію.

|| прым. гліназёмны, -ая, -ае.

глюко́за, -ы, ж.

Вінаградны цукар, які ўтрымліваецца ў пладах раслін і ягадах.

|| прым. глюко́зны, -ая, -ае.