Our views on many things are fundamentally different. Нашы погляды на многія рэчы карэнным чынам разыходзяцца.
2. па су́тнасці;
Fundamentally she is a nice person but sometimes she sounds too categorical. Па сутнасці, яна прыемны чалавек, але часам выказваецца занадта катэгарычна.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
strain3[streɪn]n.
1. спа́дчынная ры́са, схі́льнасць (характару);
There is a strain of weakness in him. Ён слабы чалавек па прыродзе.
2. паро́да, род, від;
a new strain of virus но́вы від ві́руса;
in the same strain у тым жа ду́ху, гумо́ры;
of noble strain высакаро́днага пахо́джання
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
student[ˈstju:dənt]n.
1. студэ́нт; студэ́нтка; навучэ́нец;
a BA student студэ́нт на атрыма́нне ступе́ні бакала́ўра;
a medical student студэ́нт-ме́дык;
a graduate student аспіра́нт;
a school student ву́чань сярэ́дняй шко́лы
2. той, хто вывуча́е што-н.;
a student of bird lifeчалаве́к, які́ вывучае жыццё пту́шак; арніто́лаг
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
destitute
[ˈdestɪtu:t]1.
adj.
1) убо́гі, бе́дны, які́ жыве́ ў няста́чы
2) Obsol. пакі́нуты ўсі́мі
2.
n.
чалаве́к, што жыве́ ў гале́чы; бядняк бедняка́m.; бяздо́мны -ага m., бяздо́мная f., беспрыту́льны -ага m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Вы́рачка ’пахучка звычайная, Clinopodium Vulgare L.’ (Кіс., Сцяшк. МГ, З нар. сл.); ’чалавек, які пільна ўгледзеўся ў што-небудзь, каго-небудзь’ (З нар. сл.). Ад вы́рачыць ’вытарашчыць вочы’. Расліна названа так таму, што мае «кветкі-вочкі»; параўн. яе польскую назву storzysz ад storzyć ’ганарыцца, важнічаць’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Вісельнік ’павешаны’ (БРС; КЭС, лаг.); ’варты шыбеніцы’ (Нас., Шат.), вісяльнік ’нядобры чалавек’ (Жд., 2). Укр.вішальник, рус.висельник, ст.-рус.висѣльникъ ’варты шыбеніцы’ (з XVII ст.). Відавочна, паходзіць ад viselʼь і суф. ‑nikъ; параўн. славен.víselj ’жолуд (у загадцы)’ < vis‑ěti і суф. ‑elʼь.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Гарды́ня ’гордасць’, гардыня́ ’горды чалавек’ (Нас.). Рус.горды́ня, укр.горди́ня, ст.-сл.гръдынц і г. д. (агляд матэрыялу гл. у Трубачова, Эт. сл., 7, 207–208). Прасл.*gъrdyni. Можна, аднак, ставіць пытанне, ці ўсх.-слав. словы ўсё ж такі не запазычаны з ц.-слав. мовы.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Лаба́ч ’чалавек з вялікім ілбом’ (БРС), лоба́ч ’здаравяка’ (ТС), ’кукса; карова без рог’ (Сцяшк.) суадносіцца з прым. лабаты (гл.). У выніку пераносу значэння паводле падабенства палес.лаба́ч ’невялікі шчупачок’ (Крыв.) утворана пры дапамозе суф. ‑ач, які ўказвае на характэрную знешнюю прыкмету (Сцяцко, Афікс. наз., 95).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Лабзе́нь ’хлопец з вялікім ілбом’ (Нас.). Сюды ж формы з перастаноўкай: лазбень ’тс’ (Жд. 2, Нас., Бяльк.), ’поўны, здаровы чалавек’ (Бяльк.). Метатэза адбылася, відаць, паводле асацыяцыі з дзеясловам лазіць і наз. лоб (’лазіць усюды’ > ’свавольнічаць’ ’выдумляць’ > ’быць разумнікам’). Параўн. таксама смал.лабзень, лазбень ’лоб’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Ламе́ц1 ’чалавек, які ламае, трэ лён на церніцы’ (Інстр. 1, Мат. Гом.), укр.ломёць ’ламота (у целе)’, чэш.Іотес ’рабочы ў каменяломні’. Да ламаць (гл.). Суф. ‑ёцепрасл. ‑ьcь.
◎ Ламе́ц2, ломёц ’доўгая лазіна, дубец’ (паўдн.-жытом., ЛАПП). У выніку кантамінацыі лом і дубец (гл.).