націскны́, -а́я, -о́е.

1. Які служыць для націскання (спец.).

Н. болт.

2. Які прыводзіцца ў дзеянне націсканнем.

Міна націскнога дзеяння.

3. У мовазнаўстве: які стаіць пад націскам (пра склад, слова).

Націскныя галосныя.

|| наз. націска́льнасць, -і, ж. (да 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

unstressed

[ʌnˈstrest]

adj.

1) ненаці́сьнены, ненаці́снуты

2) не пад на́ціскам, ненаціскны́ (пра гук або́ склад)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

warehouse

[ˈwerhaʊs]

1.

n.

тава́рны склад, скла́дзішча n., тава́рня f.

2.

v.t.

кла́сьці ў скла́дзішча

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

line-up [ˈlaɪnʌp] n.

1. склад выкана́ўцаў (на канцэрце) або́ спартсме́наў (у гульні)

2. не́калькі людзе́й, вы́страеных у адзі́н рад для апазна́ння сяро́д іх злачы́нца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

township [ˈtaʊnʃɪp] n.

1. раён (частка акругі ў ЗША)

2. hist. царко́ўны прыхо́д або́ маёнтак; мале́нькі гарадо́к або́ вёска (якія ўваходзілі ў склад вялікай парафіі)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

вершасклада́нне, ‑я, н.

1. Сістэма будовы, склад вершаванай мовы. Сілабічнае вершаскладанне. □ Сваёй літаратурнай дзейнасцю Купала і Колас унеслі многа новага ў беларускае вершаскладанне.

2. Складанне вершаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

арго́н, ‑у, м.

Хімічны элемент, газ без колеру і паху, які ўваходзіць у склад паветра (выкарыстоўваецца для напаўнення электрычных лямпаў, у рэкламных асвятляльных прыладах і інш.).

[Ад грэч. argos — нядзейны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мы́шчалка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Выступ або патаўшчэнне на канцах касцей шкілета, якое служыць для прымацавання мышцаў або ўваходзіць у склад сучлянення.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сіня... (гл. сіне...).

Першая састаўная частка складаных слоў; ужываецца замест «сіне...», калі націск у другой частцы падае на першы склад, напрыклад: сіняблузнік, сінявокі, сінякрылы і інш.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спрасці́цца, спросціцца; зак.

Стаць больш простым, менш складаным (звычайна пра склад, структуру чаго‑н.). Тэхналогія вытворчасці спрасцілася. □ Даданая частка [складана-залежнага сказа] спрасцілася, ператварылася ў член простага сказа. Граматыка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)