паўнамо́цтва, ‑а, н.
Права, дадзенае каму‑н. на што‑н. Дэпутацкія паўнамоцтвы. □ Ён ужо дакарае сябе, што пагарачыўся. Паўнамоцтваў крычаць .. [Веньяміну] ніхто не даваў. Навуменка. [Штрыпке:] — Я вам даю, у даным выпадку, поўную свабоду і паўнамоцтвы рабіць усё, каб наладзіць працу ў дэпо. Лынькоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
узурпа́тар, ‑а, м.
Той, хто незаконна захапіў у свае рукі ўладу або прысвоіў сабе чужое права, паўнамоцтва. Слова Міцкевіча было заўсёды блізкае для тых, хто змагаўся і не скараў ганебна галавы перад узурпатарам. Лойка. // Прыгнятальнік. Рабочыя і салдаты паўсталі супраць гнёту ўзурпатараў. «Полымя».
[Лац. usurpator.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шах-ма́х, выкл.
Ужываецца для абазначэння рашучага хуткага дзеяння. — Гатовай праўды захацелася? — прамовіў Галубовіч. — Не, брат, праўду трэба здабываць з боем. А гэта не так проста, як малююць балбатуны-анархісты: шах-мах — скінулі цара, і кожны сам сабе сіла і права. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прывіле́я ж Privilég(ium) [-vi-] n -(e)s, pl Privilégi¦en; Vórrecht n -(e)s, -e, Sónderrecht n (пераважнае права); Vergünstigung f -, -en (паблажка)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
прэтэндава́ць beánspruchen vt; Ánspruch erhében* [haben] (на што-н auf A);
прэтэндава́ць на якое-н пра́ва ein Recht für sich in Ánspruch néhmen*
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Suprematíe
f -, -í¦en
1) царк. (па́пская) вярхо́ўная ўла́да
2) прывіле́йнае пра́ва, прывіле́я
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
beréchtigen
vt (zu D) дава́ць (каму-н.) пра́ва, упаўнава́жваць (на што-н.)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Érbrecht
n -(e)s, -e пра́ва на спа́дчыну
éine ~ máchen — атрыма́ць спа́дчыну
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
vórbehaltlich
prp (G) пры ўмо́ве
~ des Éinspruchs — пакіда́ючы за сабо́й пра́ва пратэ́сту
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
samookreślenie
samookreśleni|e
н. самавызначэнне;
prawo narodów do ~a — права народаў (нацый) на самавызначэнне
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)