Verbum

падбрэ́хіч, -а, мн. -ы, -аў, м. (разм., пагард.).

Той, хто ўгодліва або з якой-н. мэтай дагаджае каму-н., падтрымлівае каго-н.

патура́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак., каму-чаму.

Не пярэчыць, паблажліва адносіцца (да чаго-н. заганнага, адмоўнага).

П. свавольству.

|| наз. патура́нне, -я, н.

даво́дзіцца, -во́джуся, -во́дзішся, -во́дзіцца; незак.

1. гл. давесціся.

2. каму кім. Быць у роднасных адносінах з кім-н.

Ён даводзіцца мне дзядзькам.

домаўлада́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, каму належыць дом; уласнік дома.

|| ж. домаўлада́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. домаўлада́льніцкі, -ая, -ае.

нагарэ́ць², 1 і 2 ас. не ўжыв., -ры́ць; безас.; зак., каму (разм.).

Быць пакараным, атрымаць спагнанне за што-н.

Яму моцна нагарэла.

адраса́т, -а, М -са́це, мн. -ы, -аў, м.

Той, каму адрасавана паштовае адпраўленне.

|| ж. адраса́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

атэста́цыя, -і, ж.

1. гл. атэставаць.

2. Ацэнка, характарыстыка, якая даецца каму-, чаму-н.

А. вучняў за паўгоддзе.

|| прым. атэстацы́йны, -ая, -ае.

сваво́льства, -а, н.

1. Гарэзлівасць, гуллівасць.

С. дзяцей.

2. Свавольныя паводзіны, учынкі, якія ідуць наперакор каму-н., парушаюць прынятыя нормы.

С. інспектара.

зайздро́сціць, -о́шчу, -о́сціш, -о́сціць; незак., каму-чаму.

Зведваць пачуццё зайздрасці да каго-, чаго-н.

Зайздрошчу ўнукам сваім.

|| зак. пазайздро́сціць, -о́шчу, -о́сціш, -о́сціць.

заказа́ць¹, -кажу́, -ка́жаш, -ка́жа; -кажы́; -ка́заны; зак., што.

Даручыць каму-н. што-н.

З. боты.

З. абед.

|| незак. зака́зваць, -аю, -аеш, -ае.