broad [brɔ:d] adj.

1. шыро́кі; прасто́рны;

The river is 30 feet broad. Рака шырынёю ў 30 футаў.

2. шыро́кі; цярпі́мы;

take a broad view of smth. шыро́ка глядзе́ць на што-н.

3. прыкме́тны, я́ўны, відаво́чны;

a broad hint я́ўны намёк

4. агу́льны, шыро́кі;

in broad terms у агу́льным сэ́нсе

♦

in broad daylight у бе́лы дзень;

it is as broad as it is long BrE, infml то́е на то́е выхо́дзіць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

telewizja

telewizj|a

ж.

1. тэлебачанне;

oglądać ~ę — глядзець тэлевізар;

~a satelitarna — спадарожнікавае тэлебачанне;

~a kablowa — кабельнае тэлебачанне;

2. тэлепраграма;

pójść na ~ę — пайсці паглядзець тэлевізар;

co dziś jest w ~i? — што сёння па тэлевізары?

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

scheel

a

1) ко́сы (пра вочы, позірк)

2) зайздро́слівы

j-n mit ~ en Áugen [Blícken] betráchten [ánsehen*], ~e Blícke auf j-n wérfen* — касі́цца на каго́-н., ко́са глядзе́ць на каго́-н.

3) крывы́, аднаво́кі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

schíelen

vi

1) касаву́рыць, касаву́рыцца; быць касаво́кім

auf dem éinen Áuge ~ — касі́ць адны́м во́кам

2) (nach D) касаву́рыцца, ско́са пазіра́ць (на каго-н., што-н.)

3) (nach D) ква́піцца, зайздро́сна глядзе́ць (на што-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

dim

[dɪm]

1.

adj.

1) цьмя́ны, невыра́зны

a dim light — цьмя́нае сьвятло́

2) невыра́зны, нядо́бра ба́чны або́ чу́ты; няя́сны, не зусі́м зразуме́лы

a dim recollection — цьмя́ны ўспамі́н

3) слабы́ (зрок, слых, інтэле́кт)

dim-witted — прыдуркава́ты, умысло́ва запаво́лены

4) informal благі́, неспрыя́льны

to take a dim view of… — глядзе́ць пэсымісты́чна на…

2.

v.t.

прыцямня́ць; зацьмява́ць

dim the headlights — зьме́ншыць фа́ры

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Апераза́ць, падпераза́ць (‑цца). Укр. оперезати, підперезати(ся), славен. pręzati ’звязваць’ (ці не сюды і значэнне ’быць павінным, глядзець’, параўн. oprę́zati ’чакаць, сачыць’). Рус. дыял. подперезать (паўдн., зах.). Сюды ж адносяць серб.-харв. запре́зати запрагаць’ (калі яно не да іншага кораня запрагаць, на што ўказвае не толькі форма за̀прежем, але і суфіксацыя; аднак Вук Караджыч не даваў гэтага значэння, а даваў значэнне ’апяразваць’, таму, магчыма, у сербскахарвацкай мове адбылася кантамінацыя кораняў през‑ і преж‑/прег‑ у гэтым слове). Ст.-бел. оперезати (Анічэнка, Праблемы філал., 11). Праслав. дыял. *perzati — дзеяслоў ад імя *perzъ ці прыназоўніка *perz‑ ’праз’. Назоўнік *perzъ мог азначаць ’пояс’; рэканструкцыя праславянскай формы можа адбывацца не толькі на базе беларускай, украінскай, сербскахарвацкай моў, як лічыць Трубачоў, але і славенскай. Міклашыч, 244; Трубачоў, Праспект, 71–72; Слав. языкозн., V, 176, 186. Развіццё значэння ад ’аперазаць’ да ’сцебануць’ у беларускай і ўкраінскай ’мовах цалкам, магчыма, аўтаномна ад іншых славянскіх.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Нура́ 1 ’маркота; знясіленне’ (Нас., Касп.), ну́ра ’знясіленне’ (Яруш., Гарэц.), нуря́ ’мучэнне’ (Бяльк.), нуры́ць ’марыць, мардаваць; падаць тварам на зямлю’, нуры́цца ’маркоціцца, мардавацца’ (Нас.), параўн. рус. ну́ра ’маўклівы, пануры чалавек’ (пск., цвяр.), ну́рить ’прымушаць; знясільваць, мучыць; маркоціцца, бедаваць; гнаць, паганяць’, польск. nurzyć ’апускаць (у ваду)’, у тым ліку nurzyć oczy w ziemie ’быць панурым, апускаць галаву’. Параўноўваюць са ст.-слав. изноурити ’грабіць, нападаць’, изноурение ’здабыча’, аднак семантычная сувязь застаецца няяснай; больш блізкае балг. дыял. нюрим ’заўсёды маўчаць, нават калі пытаюць’, што адпавядае літ. niū́roti ’глядзець з-пад ілба, панура стаяць’. Звязана чаргаваннем з *noriti, гл. нор, нурэц, ныра́ць, пануры. Змякчэнне можа мець экспрэсіўны характар. Да семантыкі параўн. фразеалагізм як у ваду апушчаны ’сумны, маркотны, маўклівы’.

Ну́ра 2 ’ніцма’ (Сцяшк. Сл.). Відаць, да нур! — выклічнік, што імітуе раптоўнае заглыбленне ў ваду, параўн. рус. нуром ’уніз, уперад галавой упасць’. Гл. папярэдняе слова і нуры́ць ’падаць уніз тварам’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

рэч, ‑ы, ж.

1. Усякі неадушаўлёны прадмет. Антось падбег да акна, спінай засланіў разбітую шыбу і азірнуўся, шукаючы вачыма рэч, якая магла б заткнуць адтуліну. Мележ. Палагея бегала вакол вогнішча, збірала розныя непатрэбныя рэчы і галасіла. Шамякін. Рукі страцілі меру націску і, беручы далікатную рэч, баішся, каб не раздушыць. Крапіва.

2. мн. (рэ́чы, ‑чаў). Скарб, пажыткі, прадметы асабістага карыстання. Забрала Аленка свае пакуначкі, кніжкі і ўсе патрэбныя рэчы. Колас. Тут жа, ля пад’езда, стаяць, відаць, наспех скінутыя рэчы — шафа, ложкі, канапка, крэслы. Дадзіёмаў.

3. Твор літаратуры, мастацтва, навукі і пад. [Купала:] Прызнаюся табе, напісаў новую рэч — драму на вельмі горкую і блізкую мне тэму. Вітка.

4. Факт, з’ява рэчаіснасці, справа. Собіч гаварыў такія рэчы, якіх мы проста не маглі зразумець. Скрыган. [Хлопец] яшчэ толькі вучыўся на слесара, — пра гонар рабочага, пра планы, пра іншыя высокія рэчы мала дбаў. Лось.

5. у знач. вык. Нешта, штосьці, нейкая з’ява, абставіны. Сапраўды, конь такая рэч, што цяперашнім светам вельмі трэба даражыць. Нікановіч. — Але жыццё — дужа складаная рэч. Новікаў. // Штосьці значнае, важнае, каштоўнае. — Во, гэта — рэч! Тысяч пяцьдзесят будзе. Маўр. Дываны? Гэта — рэч. Усходняй казкай вее. Панчанка.

6. мн. (рэ́чы, ‑аў). У філасофіі — аб’ектыўны свет (прадметы, з’явы), які існуе па-за свядомасцю людзей і дзейнічае на гэтую свядомасць.

•••

Вядомая рэч (у знач. пабочн.) — вядома, безумоўна.

Глядзець на рэчы як гл. глядзець.

Дзіўная рэч! — вокліч, які паказвае на моцнае здзіўленне.

Іншая рэч — нешта іншае.

Называць рэчы сваімі імёнамі гл. называць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

упо́р м

1. Stütze f -, -n, Stützpunkt m -(e)s, -e; тэх Ánschlag m -(e)s, -schläge; Préllbock m -s, -böcke (чыг);

страля́ць з упо́ру вайск áufgelegt schíeßen*;

2.:

рабі́ць упо́р на што-н (náchdrücklich) hervórheben* [betónen], auf etw. Gewícht légen, etw. zum Schwérpunkt máchen;

глядзе́ць ва упо́р fixíeren vt, ánstarren vt;

стрэ́ліць ва упо́р aus nächster Nähe schíeßen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

акуля́ры мн Brílle f -, -n;

ахо́ўныя акуля́ры Schútzbrille f -;

со́нечныя акуля́ры Sónnenbrille f -;

акуля́ры для чыта́ння Lésebrille f;

ды́мчатыя акуля́ры Ráuchglasbrille f;

рагавы́я акуля́ры Hórnbrille f;

акуля́ры ў залато́й спра́ве Brílle mit Góldrand;

акуля́ры без апра́вы rándlose Brílle;

надзява́ць акуля́ры éine Brílle áufsetzen;

зняць акуля́ры éine Brílle ábnehmen* [ábsetzen];

◊ глядзе́ць праз ружо́выя акуля́ры álles durch die rósa(rote) Brílle séhen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)