пу́хкі, пухна́ты fláumig; wóllig; fláuschig (пра матэрыю); fláumig, weich (пра валасы); flóckig (пра снег)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

сівізна́ ж разм

1. (валасы) (ásch)graues Haaг;

2. (колер чаго-н) gráuweißer Ánflug

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

заві́цца сов., в разн. знач. зави́ться;

валасы́ завілі́ся — во́лосы завили́сь;

з. ў цыру́льні — зави́ться в парикма́херской;

кача́н ~ві́ўся — коча́н зави́лся

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

скубану́ць сов., однокр.

1. дёрнуть;

с. за валасы́ — дёрнуть за во́лосы;

2. прям., перен., разг. щипну́ть; см. ску́бці 2, 5

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

ráufen

1. vt (і)рва́ць, вырва́ць, цяга́ць, ту́заць;

sich (D) die Háare ~ рваць на сабе́ валасы́;

j-n ~ цяга́ць [ту́заць] каго́-н. за валасы́

2. ~, sich бі́цца, ту́зацца; свары́цца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

прычаса́ць ​1, ‑чашу, ‑чэшаш, ‑чэша; зак., каго-што.

Расчасаць, прыгладзіць грэбенем (валасы). [Ніна] спехам памылася празрыстай свежай вадою, выцерла твар і рукі ручніком і хуценька прычасала скалмачаныя валасы. Мележ. // Зрабіць якую‑н. прычоску. [Казя] то сноўдалася па пакоях, рэдка калі дазваляючы маці або служанцы памыць і прычасаць яе, то цішком знікала з дому. Брыль.

прычаса́ць ​2, ‑чашу, ‑чэшаш, ‑чэша; зак., што.

Прыладзіць, падагнаць, абчэсваючы. Прычасаць бэлькі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

bob​2 [bɒb] v.

1. (up and down) ху́тка ру́хацца (асабліва ў вадзе)

2. (ко́ратка) стры́гчы валасы́

bob up [ˌbɒbˈʌp]phr. v. нечака́на ўсплыва́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

апрасці́цца, апрашчуся, апросцішся, апросціцца; зак.

Зрабіцца прасцейшым у звычках, спосабе жыцця і пад. — Апросцімся, браты! — гукнуў.. [Веньямін], не сыходзячы з ганка, прычэсваючы ўскудлачаныя валасы. — Будзем як дзеці! Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выпраме́ньваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., што.

Вылучаць прамянёвую энергію, светлавыя, цеплавыя і інш. прамяні. Выпраменьваць святло. Выпраменьваць злектрамагнітныя хвалі. □ Пышныя русыя валасы, здавалася, выпраменьвалі ўласнае святло. Шахавец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́стрыгчы, ‑стрыгу, ‑стрыжаш, ‑стрыжэ; зак., што.

Зрэзаць нажніцамі, машынкай якую‑н. частку валасоў, шэрсці і пад. Выстрыгчы пасму валасоў. // Зрэзаць валасы, шэрсць і пад. з чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)