przepuszczać

незак. прапускаць;

nie przepuszczać wody (światła) — не прапускаць вады (святла)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

uzupełnić

зак. дапоўніць; папоўніць; укамплектаваць;

uzupełnić zapas wody — папоўніць запас вады

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

планкто́н, ‑у, м.

Спец. Сукупнасць найдрабнейшых раслінных і жывёльных арганізмаў, якія жывуць у морах, рэках, азёрах і перамяшчаюцца пераважна сілай цячэння вады. — На станцыі вывучаюцца рыбы і птушкі, вадзяныя расліны, планктон — жывёльны свет тоўшчы вады. В. Вольскі. У моры нават ёсць кіты, якія харчуюцца толькі планктонам. Карпюк.

[Ад грэч. planktós — блукаючы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

плыву́чы, ‑ая, ‑ае.

1. Які знаходзіцца на вадзе, размешчаны на вадзе; які плавае. Плывучы мост.

2. Здольны трымацца на паверхні вады, плаваць. Плывучыя матэрыялы. □ [Ласіха] смачна жуе вялікія плывучыя лісты лілеі. Брыль.

3. Які лёгка размываецца, перамяшчаецца дзякуючы вялікай колькасці вады ў ім (аб грунце). Плывучая гліна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэзадара́цыя ж. спец. De(s)odoríeren n -s;

дэзадара́цыя вады́ De(s)odor(is)íeren [Gerúchsverbesserung] des Wássers

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

закаламу́ціць trüben vt;

◊

ён і вады́ не закаламу́ціць er síeht aus, als könnte er kein Wässerchen trüben

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

замуці́ць trüben vt;

◊

ён і вады́ не заму́ціць er sieht aus, als könnte er kein Wässerchen trüben

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

по́дкалатка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Заправа з мукі і вады для некаторых відаў стравы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аўтапаі́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Спецыяльнае прыстасаванне для паення жывёлы з аўтаматычнай падачай вады.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вадазбо́р, ‑у, м.

1. Збіранне, накапленне вады.

2. Плошча, з якой рака збірае ваду; басейн. Вадазбор ракі Прыпяці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)