З вялікай колькасцю калдобін. Калдобістая дарога гайдала нас, і Валі рабілася блага.Пташнікаў.Аўтобус, пакалыхваючыся з боку на бок, выплыў з калдобістай вулачкі на шырокую местачковую плошчу.Адамчык.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
заграні́ца, ‑ы, ж.
Зарубежныя краіны. Свае гарады ўспаміналі з любоўю Салдаты, стаміўшыся ад заграніц.Панчанка.// Тэрыторыя па той бок дзяржаўнай мяжы. З таго берага рэчкі, з заграніцы, чуваць крыкі пеўняў.Бядуля.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
варухлі́вы, ‑ая, ‑ае.
Разм. Які рухаецца, варушыцца; трапяткі. Па той бок ракі чорнай варухлівай плямай то распаўзаліся, то зноў збіраліся ў чародку шпакі.Асіпенка.У варухлівым святле акрэсліўся кружок цыферблата.Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
выма́хваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
1.Незак.да вымахаць.
2.чым. Разм. Махаць то ў адзін то ў другі бок; размахваць. Васіль злосна скрыгітаў зубамі і вымахваў рукою ў паветры.Гартны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
стані́чны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да станіцы. Станічныя жыхары. Станічныя сады. □ Са станічнага парку, які пачынаўся адразу па той бок вуліцы, улівалася ў пакой, затапляючы яго да краёў, музыка.Чыгрынаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фас, ‑а, м.
1. Выгляд твару спераду. //Уст. Тое, што і фасад (у 1 знач.).
2.Спец.Бок абароннага збудавання, павернуты да праціўніка.
•••
У фас — тварам да таго, хто глядзіць; анфас.
[Фр. face — твар.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шарэ́нга
(ст.-польск. szeręg, ад венг. sereg)
строй, у якім ваеннаслужачыя размешчаны адзін побач з другім тварам у адзін бок па прамой лініі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Пле́ўра ’дыяфрагма’ (бераст., б.-каш., ЛА, 1). У выніку пераносу значэння па сумежнасці з плеўра ’абалонка, што пакрывае лёгкія і сценкі грудной поласці’, якое з с.-лац.pleura < ст.-грэч.πλευρά ’бок’, πλευραί ’рэбры’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
меда́льм. Medaille [me´daljə] f -, -n;
па́мятны меда́ль Dénkmünze f -, -n;
узнагаро́дзіць медалём mit éiner Medaille áuszeichnen;
◊
адваро́тны бок медаля́ Kéhrseite der Medaille
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
адвярну́цца
1. (у другі бок) sich ábwenden*;
2. (парваць зносіны з кім-н.) sich ábkehren (von D), die Bezíehungen ábbrechen* (zu D)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)