Verbum

падбі́ць², -даб’ю́, -даб’е́ш, -даб’е́; -даб’ём, -даб’яце́, -даб’ю́ць; падбі́; -і́ты; зак., каго (што) на што і з інф. (разм.).

Падбухторыць да чаго-н., угаварыць зрабіць што-н.

Хто яго на гэта падбіў?

|| незак. падбіва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

падбо́р, -у, м.

1. гл. падабраць.

2. Тое, што падабрана, збор, набор чаго-н.

Цікавы кніжны п.

П. кветак у букеце.

Удалы п. спецыялістаў.

◊

Як на падбор — аб кім-, чым-н. аднолькавага выгляду, якасці, звычайна добрай.

падбо́рка, -і, ДМ -рцы, ж.

1. гл. падабраць.

2. Некалькі артыкулаў, заметак на адну тэму, надрукаваных пад агульным загалоўкам.

П. на сельскагаспадарчую тэму.

падбо́ршчык, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Рабочы, што ажыццяўляе падбор, падборку чаго-н.

2. Прыстасаванне, машына для падбірання скошанай збажыны, травы і пад.

|| ж. падбо́ршчыца, -ы, мн. -ы, -чыц (да 1 знач.).

падбры́ць, -ры́ю, -ры́еш, -ры́е; -ры́ты; зак., каго-што.

Пагаліць з бакоў, па краях.

|| незак. падбрыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

падбрэ́хваць, -аю, -аеш, -ае; незак. (разм.).

1. Суправаджаць што-н. брэхам, брахаць час ад часу.

2. перан., каму. Нагаворваць, даносіць на каго-н. (пагард.).

|| наз. падбрэ́хванне, -я, н.

падбрэ́хіч, -а, мн. -ы, -аў, м. (разм., пагард.).

Той, хто ўгодліва або з якой-н. мэтай дагаджае каму-н., падтрымлівае каго-н.

падбухто́ршчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто падбухторвае.

|| ж. падбухто́ршчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. падбухто́ршчыцкі, -ая, -ае.

падбухто́рыць, -ру, -рыш, -рыць; -раны; зак., каго (што) (разм.).

1. Падбіць што-н. зрабіць (звычайна дрэннае, заганнае).

П. да спрэчак.

2. Настроіць супраць каго-н.

П. сына супраць бацькі.

|| незак. падбухто́рваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. падбухто́рванне, -я, н.

падбяга́ць гл. падбегчы.