Verbum

пара́дны, -ая, -ае.

1. Прызначаны для парада, для ўрачыстых выпадкаў; святочны.

Парадная форма.

П. мундзір.

2. Пра ўваход: пярэдні, галоўны.

Парадныя дзверы.

П. ход.

парадо́кс, -у, мн. -ы, -аў, м. (кніжн.).

1. Думка, меркаванне, якое разыходзіцца з агульнапрынятымі поглядамі і на першы погляд нібы супярэчыць разумнаму сэнсу.

Гаварыць парадоксамі.

2. З’ява, якая здаецца неверагоднай і нечаканай.

|| прым. парадакса́льны, -ая, -ае (да 1 знач.).

П. вывад.

парадчэ́ць гл. радчэць.

парады́гма, -ы, мн. -ы, -ды́гм і -ды́гмаў, ж.

У граматыцы:

1) сістэма форм зменнага слова (напр., скланенне наз.) або канструкцыі;

2) любы клас моўных адзінак, аб’яднаных пэўнай агульнай прыкметай.

Словаўтваральная п.

|| прым. парадыгматы́чны, -ая, -ае.

парады́йны гл. пародыя.

парады́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Аўтар пародый.

парады́чны гл. пародыя.

паража́льны, -ая, -ае.

Здольны паражацца чым-н.

Паражальная тэрыторыя.

паража́ць гл. паразіць.

паражня́к, -у́, м.

Транспарт, які ідзе без грузу.

|| прым. паражняко́вы, -ая, -ае.