Verbum

атрыбу́т, -а, М -бу́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Неабходная, пастаянная характэрная прымета, уласцівасць чаго-н., прыналежнасць (кніжн.).

2. У граматыцы: тое, што і азначэнне.

|| прым. атрыбуты́ўны, -ая, -ае (да 2 знач.).

ро́спіс, -у, м.

1. гл. распісаць.

2. мн. -ы, -аў. Мастацкае ўпрыгожанне каляровымі фарбамі сцен, столі, прадметаў побыту і пад.

Фрэскавыя роспісы.

3. мн. -ы, -аў. Тое, што і подпіс.

Уласнаручны р.

ро́ўніца, -ы, ж.

1. Пасма валакна, злёгку скручаная, якая ідзе на выраб пражы (спец.).

2. Тое, што і раўня (разм.).

Ёй няма роўніцы ў танцах.

|| прым. ро́ўнічны, -ая, -ае (да 1 знач.).

рыбало́ў, -ло́ва, мн. -ло́вы, -ло́ваў. м.

1. Чалавек, які ловіць рыбу (вудай, перамётам і пад.).

Р.-аматар.

2. Тое, што і рыбак.

Р. з вялікім стажам.

|| прым. рыбало́ўны, -ая, -ае.

Рыбалоўныя снасці.

са́нкі, -нак, Д -нкам.

1. Тое, што і сані (у 1 знач.).

2. Невялікія сані для перавозу грузаў уручную, для катання з горак.

|| памянш. са́начкі, -чак, Д -чкам.

|| прым. са́начны, -ая, -ае.

састыкава́ць, -ку́ю, -ку́еш, -ку́е; -ку́й; -кава́ны; зак. што.

Тое, што і стыкаваць.

|| незак. састыко́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. састыко́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж. і састыко́ўванне, -я, н.

|| прым. састыко́вачны, -ая, -ае.

значэ́нне, -я, мн. -і, -яў, н.

1. Сэнс, тое, што дадзены прадмет (слова, знак, жэст) абазначае.

Прамое і пераноснае з. слова.

2. Важнасць, значнасць, роля.

Гістарычнае з.

Гэтай сустрэчы надаецца вялікае з.

агавары́цца, -вару́ся, -во́рышся, -во́рыцца; зак.

1. Зрабіць агаворку; загадзя папярэдзіць, растлумачыць.

Перш як чытаць даклад, трэба а.

2. Памылкова сказаць не тое, што трэба.

А. ад хвалявання.

|| незак. агаво́рвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

прадзьму́ць, -му́, -ме́ш, -ме́; -мём, -мяце́, -му́ць; -мі; -му́ты; зак.

1. што. Тое, што і прадзьмухаць.

2. безас., каго-што. Праняць ветрам, выклікаўшы ахаладжэнне.

Яго прадзьмула (прастудзіўся).

|| незак. прадзіма́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

пры́вязь, -і, мн. -і, -ей, ж.

У спалучэннях: на прывязі, на прывязь, з прывязі і пад.: тое, чым хто-н. прывязаны (рэмень, ланцуг і пад.).

Трымаць сабаку на прывязі.

Хадзіць на прывязі.