Verbum

пляска́ць¹, пляшчу́, пле́шчаш, пле́шча; пляшчы́; незак.

1. Ударацьчым-н. плоскім.

2. Тое, што і пля́скаць.

Дзеці плешчуць у ладкі.

◊

Пляскаць языком (разм., неадабр.) — гаварыць многа і абы-што.

|| наз. пляска́нне, -я, н.

гру́каць, -аю, -аеш, -ае; незак. (разм.).

1. Ствараць грукат.

Боты грукалі па дашчанай падлозе.

2. Тое, што і грукацца (у 2 знач.).

|| аднакр. гру́кнуць, -ну, -неш, -не; -ні.

|| наз. гру́канне, -я, н.

гры́фель, -я, мн. -і, -яў, м.

1. Палачка з асобай пароды сланцу для пісання на дошцы з такога ж сланцу.

2. Тое, што і графіт (у 2 знач.).

|| прым. гры́фельны, -ая, -ае.

дысана́нс, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. Негарманічнае спалучэнне музычных гукаў; проціл. кансананс.

2. перан. Тое, што ўносіць разлад у што-н., рэзка пярэчыць чаму-н.

Яго думка прагучала дысанансам на сходзе.

жаўту́ха, -і, ДМ -ту́се, ж.

1. Жоўтая афарбоўка скуры і слізістых абалонак, што назіраецца пры захворванні печані, жоўцевых шляхоў і інш.

2. Тое, што і гепатыт (разм.).

|| прым. жаўту́шны, -ая, -ае.

му́ляцца, -яюся, -яешся, -яецца; незак. (разм.).

1. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Тое, што і муляць (у 1 знач.).

2. перан. Праяўляць нерашучасць; мяцца.

Хлопец муляўся, не даваў пэўнага адказу.

імча́ць, -чу́, -чы́ш, -чы́ць; -чы́м, -чыце́, -ча́ць; -чы́; незак.

1. каго-што. Вельмі хутка везці, несці каго-, што-н.

Поезд імчыць пасажыраў.

2. Тое, што і імчацца (разм.).

Сані і. з гары.

ірво́та і (пасля галосных) рво́та, -ы, ДМ (і)рво́це, ж.

Адвольнае вывяржэнне змесціва страўніка цераз рот, а таксама тое, што вывергнута такім чынам.

|| прым. ірво́тны і (пасля галосных) рво́тны, -ая, -ае.

каляя́, -і́; мн. кале́і і (з ліч. 2, 3, 4) каляі́, кале́й і кале́яў, ж.

1. Чыгуначны пуць з дзвюх паралельных рэек.

Шырокая к.

2. Тое, што і каляіна (у 1 знач.).

канцэ́пцыя, -і, мн. -і, -цый, ж. (кніжн.).

1. Сістэма поглядаў, тое ці іншае разуменне з’яў, працэсаў.

2. Агульная задума, галоўная ідэя якога-н. твора, навуковай працы і пад.

|| прым. канцэптуа́льны, -ая, -ае.