Verbum

непрыда́тны, -ая, -ае.

Тое, што і непрыгодны.

|| наз. непрыда́тнасць, -і, ж.

непрые́мнасць, -і, ж.

1. гл. непрыемны.

2. мн. -і, -ей. Непрыемнае здарэнне, паведамленне.

Непрыемнасці на рабоце.

непрые́мны, -ая, -ае.

1. Які не падабаецца сваімі якасцямі, уласцівасцямі і пад.

Н. пах.

2. Які выклікае нездавальненне, хваляванне, парушае спакой.

Непрыемная сустрэча.

|| наз. непрые́мнасць, -і, ж.

непрыка́яны, -ая, -ае (разм.).

Які ад хвалявання не знаходзіць сабе месца, не ведае, што рабіць.

Ходзіць па хаце як н.

|| наз. непрыка́янасць, -і, ж.

непрыкме́тны і непрыме́тны, -ая, -ае.

1. Такі, які цяжка заўважыць, прыкмеціць; нязначны.

Непрыкметная крынічка.

Прайсці непрыметна (прысл.).

2. Які не вылучаецца сярод іншых.

Н. чалавек.

|| наз. непрыкме́тнасць, -і, ж. і непрыме́тнасць, -і, ж.

непрыкры́ты, -ая, -ае.

1. Не пакрыты зверху.

Працаваць з непрыкрытай галавою.

2. перан. Які адразу адчуваецца, яўны, відавочны.

Непрыкрытая хлусня.

|| наз. непрыкры́тасць, -і, ж.

непрыміры́мы, -ая, -ае.

1. Які не дапускае ніякага пагаднення, прымірэння.

Непрымірымая барацьба.

2. Такі, што нельга прымірыць.

Непрымірымыя супярэчнасці.

|| наз. непрыміры́масць, -і, ж.

непрысто́йнасць, -і, ж.

1. гл. непрыстойны.

2. мн. -і, -ей. Непрыстойны ўчынак, непрыстойныя словы.

Нагаварыць непрыстойнасцей.

непрысто́йны, -ая, -ае.

Бессаромны.

Непрыстойныя паводзіны.

|| наз. непрысто́йнасць, -і, ж.

непрысту́пны, -ая, -ае.

1. Такі, да якога цяжка або немагчыма наблізіцца, якім цяжка авалодаць.

Непрыступныя скалы.

Непрыступная крэпасць.

2. Такі, да якога цяжка падступіцца; ганарысты.

Н. начальнік.

|| наз. непрысту́пнасць, -і, ж.