=erei
суф. назоўнікаў ж.р. утварае назвы дзеянняў і стану, часцей за ўсё з ацэнкай пагарды, насмешкі: Spieleréi балаўство́
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Mahl
n -(e)s, -e i Mähler абе́д, яда́, бясе́да, банке́т
ein ~ der Götter — часцей жарт. часту́нак баго́ў
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Schwulität
f -, -en, часцей pl разм. ця́жкае стано́вішча
in ~ geráten* — папа́сці [тра́піць] у ця́жкае стано́вішча, апыну́цца ў ця́жкім стано́вішчы
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Rumpf
m -s, Rümpfe
1) ту́лава
2) касця́к; ко́рпус
3) ствол (дрэва)
4) абру́бак, аста́ча, аста́так (часцей перан.)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
рабі́цца, раблю́ся, ро́бішся, ро́біцца; незак.
1. (часцей ужыв. як звязка ў састаўным іменным выказніку). Станавіцца.
Р. вясёлым.
Чалавек робіцца майстрам у час працы.
Рабілася (безас.) млосна.
2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Адбывацца, тварыцца.
Бацька добра ведаў, што рабілася ў хаце.
3. (1 і 2 ас. не ўжыв.). З’яўляцца, утварацца (разм.).
Калі яна смяялася, на шчочках рабіліся ямачкі.
4. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Вырабляцца з чаго-н.
Цэгла робіцца з гліны.
◊
Што яму робіцца (зробіцца)! (разм.) — нічога з ім не здараецца, нічога з ім не будзе.
|| зак. зрабі́цца, зраблю́ся, зро́бішся, зро́біцца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
opad, ~u
м. (часцей мн.
~y) — ападкі;
~y atmosferyczne — атмасферныя ападкі;
opad krwi мед. асяданне эрытрацытаў
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
migawka
migawk|a
ж.
1. затвор фотаапарата;
2. часцей мн.
~i — эпізоды; замалёўкі; нататкі; абразкі; фотаздымкі
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
wspaniałość
wspaniałoś|ć
ж.
1. пышнасць, велікапышнасць, хараство;
2. часцей у мн.
~ci — прыгожыя (шыкоўныя) рэчы
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
dywagacja
dywagacj|a
ж. кніжн. часцей мн.~i — адхіленне ад тэмы; мнагаслоўе не па тэме; пустаслоўе
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Гліцэры́н ’гліцэрын’ (ТСБМ). Рус. глицери́н. У бел. мове часцей ужываецца ў форме гліцэры́на. У такой жа форме слова раней было вядома і ў рус. мове (глицерина). Паводле Фасмера (1, 413), запазычанне з ням. Glyzerin ’тс’. Шанскі (1, Г, 94) мяркуе, што запазычанне магло быць як з ням., так і з франц. мовы. Але можна думаць, што бел. форма гліцэры́на хутчэй указвае на польск. мову як непасрэдную крыніцу запазычання. Параўн. польск. gliceryna.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)