Verbum

дурнава́ты, -ая, -ае (разм.).

Не зусім разумны.

Д. чалавек.

Д. ўчынак.

|| наз. дурнава́тасць, -і, ж.

забулды́га, -і, мн. -і, -ды́г, м. (разм., пагард.).

Шалапутны чалавек, які спіўся, вядзе амаральнае жыццё.

віду́шчы, -ая, -ае.

Які мае зрок, бачыць або здольны бачыць.

В. чалавек.

Адзінае відушчае вока.

ві́сельнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Чалавек, павешаны на вісельні.

◊

Гу́мар вісельніка — вельмі змрочны гумар.

вульгарыза́тар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Чалавек, які вульгарызуе што-н.

|| прым. вульгарыза́тарскі, -ая, -ае.

вынахо́длівы, -ая, -ае.

Знаходлівы, здольны ствараць, вынаходзіць.

В. чалавек.

В. розум.

|| наз. вынахо́длівасць, -і, ж.

гасці́нны, -ая, -ае.

Які любіць прымаць і частаваць гасцей.

Г. чалавек.

|| наз. гасці́ннасць, -і, ж.

кава́рны, -ая, -ае.

Які вызначаецца каварствам, схільны да яго.

К. чалавек.

|| наз. кава́рнасць, -і, ж.

крыхабо́р, -а, мн. -ы, -аў, м. (неадабр.).

Чалавек, схільны да крыхаборства.

|| прым. крыхабо́рскі, -ая, -ае.

апаты́чны, -ая, -ае.

Схільны да апатыі, поўны апатыі, абыякавы.

А. чалавек.

|| наз. апаты́чнасць, -і, ж.