Lébensdauer

f -

1) праця́гласць жыцця́

auf die ~ — на ўсё жыццё, назаўсёды

2) тэх. тэ́рмін слу́жбы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

áusdienen

1.

vt

1) адслужы́ць (пэўны тэрмін)

2) заслужы́ць (узнагароду)

2.

vi адслужы́ць, быць непрыго́дным

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

prolong [prəˈlɒŋ] v. пралангава́ць, прадаўжа́ць тэ́рмін (чаго́-н.);

drugs that help to prolong life ле́кі, які́я дапамага́юць падо́ўжыць жыццё;

They prolonged their visit by a few days. Яны прадоўжылі свой візіт на некалькі дзён.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

яфеты́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да яфетыдаў, які належыць, уласцівы ім. Яфетычныя плямёны.

•••

Яфетычная мова — тэрмін, які першапачаткова быў уведзены М.Я. Марам для абазначэння роднасці моў Каўказа з семіцкімі і хаміцкімі, затым распаўсюджаны ім на ўсе старажытныя мёртвыя мовы Міжземнаморскага басейна і Пярэдняй Азіі і некаторыя жывыя мовы ў Пірынеях і на Паміры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Пралангава́ць ’прадоўжыць (прадаўжаць) тэрмін чаго-небудзь’, праланга́цыя ’прадаўжэнне дзеяння’ (ТСБМ). Праз польск. prolongować, дзе з лац. prolangare, якое з pro‑ і longus ’доўгі’ (Банькоўскі, 2, 782). Ст.-бел. проленгованый ’працягнены’ < ст.-польск. prolengowany < prolongować (Булыка, Запазыч., 266).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Прыймя́ ’прыназоўнік’ (Гарэц., Ласт., Байк. і Некр.). Позняе прыставачна-бяссуфікснае ўтварэнне ад імя́ (гл.). Параўн. такога ж кшталту лінгвістычны тэрмін займя́ ’займеннік’. Не выключаны ўплыў польск. przyimek ’займеннік’, які, паводле Банькоўскага (2, 935), з’яўляецца “скарочаным наватворам” *przyimionek.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

дэпане́нт

(лац. deponens, -ntis = які адкладвае)

1) тое, што і дэпазітар 1;

2) асоба, якой належыць грашовая сума, не выплачаная прадпрыемствам або ўстановай ва ўстаноўлены тэрмін.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

тэрмінало́гія

(ад тэрмін + -логія)

раздзел лексікі, які ахоплівае тэрміны розных галін ведаў;

2) сукупнасць тэрмінаў якой-н. галіны навукі, тэхнікі, мастацтва або ўсіх тэрмінаў дадзенай мовы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

spożycie

spożyci|e

н. спажыванне; ужыванне;

~e globalne — валавое спажыванне;

”termin przydatności do ~a:" — «тэрмін ужывання да:»

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wznowić

зак. аднавіць; пачаць зноў;

wznowić książkę — перавыдаць кнігу;

wznowić umowę — аднавіць пагадненне (дамову); працягнуць тэрмін пагаднення

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)