міно́га ж. заал. (рыба) Néunauge n -s, -n, Lamprétte f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

bream

[bri:m]

n., pl. breams or coll. bream

лешч, ляшча́ m. (ры́ба)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

наса́дка, -і, ДМ -дцы, мн. -і, -дак, ж.

1. гл. насадзіць².

2. Прынада для рыб, якая насаджваецца на кручок.

Рыба з’ела насадку.

3. Частка прыбора або інструмента, якая надзяваецца на што-н.

Канічная н.

Н. чыгуннай муфты.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

трапята́цца, -пячу́ся, -пе́чашся, -пе́чацца; -пячы́ся; незак.

1. Пастаянна рухацца, варушыцца, дрыжаць.

Трапечацца лісце асіны.

Трапечуцца ветразі.

У сетцы трапяталася рыба.

2. Узмоцнена, часта біцца з прычыны моцнага хвалявання (пра сэрца).

Сэрца трапечацца ў грудзях.

|| наз. трапята́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

о́муль, ‑я; Р мн. ‑яў; м.

Марская рыба сямейства ласосяў (водзіцца таксама ў возеры Байкал), якая па нераст выплывае ў рэкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пато́ркваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., каго-што і без дап.

Разм. Торкаць час ад часу. Паторкваць за вяроўку. Рыба паторквае кручок.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ку́мжа, ‑ы, ж.

Прамысловая рыба сямейства ласасёвых. Пранікненне ў басейн Нёмана кумжы паклала пачатак утварэнню тут яе прэснаводнай формы — фарэлі. «Весці».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

змеегало́ў, ‑лова, м.

Прэснаводная прамысловая рыба з падоўжаным целам і галавой, падобнай да змяінай (водзіцца ў басейне Амура і возера Ханка).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сіг, ‑а, м.

Паўночная прэснаводная прамысловая рыба сямейства ласасёвых. Сіг паважае месцы з чыстай, багатай кіслародам вадой на значных глыбінях. Матрунёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сігало́ў, ‑лова, м.

1. Рыба сямейства ласасёвых; разнавіднасць звычайнага сіга, волхаўскі сіг.

2. Час, калі сігі лепш ловяцца і бываюць большымі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)