recall​1 [rɪˈkɔ:l,ˈri:kɔ:l] n. fml

1. прыпаміна́нне

2. адкліка́нне (дэпутата, пасла і да т.п.);

letters of recall адзыўны́я гра́маты

3. пра́ва вярну́цца

♦

beyond recall непапра́ўны, незваро́тны; канчатко́ва забы́ты

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

публи́чный в разн. знач. публі́чны;

публи́чная ле́кция публі́чная ле́кцыя;

публи́чная библиоте́ка уст. публі́чная бібліятэ́ка;

публи́чное пра́во юр. публі́чнае пра́ва;

публи́чные торги́ публі́чныя таргі́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

убе́жище ср.

1. прыста́нішча, -шча ср.; прыста́нак, -нку м.; (приют) прыту́лак, -лку м.;

2. (укрытие) воен. схо́вішча, -шча ср.;

◊

пра́во убе́жища пра́ва прыста́нішча;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

alienation

[,eɪliəˈneɪʃən]

n.

1) адчу́жаньне; ахаладжэ́ньне n. (пачуцьця́)

2) Law перада́ньне пра́ва на ўла́снасьць

3) Med. вар’я́цтва; памяша́ньне

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

злашча́сны, ‑ая, ‑ае.

Які стаў прычынай няшчасця, непрыемнасці. Злашчасныя затокі, з-за якіх Аксён Каль так многа судзіўся, хадзіў, дабіваўся законнага права на іх, у плане значыліся на сялянскіх землях. Колас. Так, факт быў, была злашчасная выпіўка за зачыненымі дзвярамі крамы. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гарантава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак. і незак., што.

Даць (даваць) гарантыю ў чым‑н., забяспечыць (забяспечваць) што‑н. Гарантаваць свабоду і незалежнасць народаў. Гарантаваць права на працу. // Быць гарантыяй у чым‑н., засцерагчы (засцерагаць) ад чаго‑н. Старанная падрыхтоўка да аперацыі гарантавала поспех.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

брудэрша́фт, ‑а, М ‑фце, м.

У выразе: піць брудэршафт або піць на брудэршафт з кім — замацоўваць сяброўства па застольнаму звычаю, паводле якога двое ўдзельнікаў адначасова п’юць свае чаркі, цалуюцца і гэтым устанаўліваюць узаемную дружбу і права звяртацца адзін да другога на «ты».

[Ням. Brüderschaft — братэрства.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

во́тум, ‑у, м.

Рашэнне, прынятае галасаваннем.

•••

Вотум давер’я (недавер’я) — рашэнне парламента, якое адабрае або не адабрае дзейнасць урада або асобных яго членаў.

Плюральны вотум — у заканадаўстве некаторых буржуазных краін — права выбаршчыка карыстацца некалькімі галасамі ў залежнасці ад маёмаснага, адукацыйнага і пад. цэнза.

[Лац. votum — жаданне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

канані́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які з’яўляецца канонам (у 1 знач.). Кананічнае права ў праваслаўнай царкве.

2. Прызнаны царквой у якасці свяшчэннага пісання; які ўваходзіць у склад канона (у 3 знач.). Кананічныя кнігі.

3. Кніжн. Цвёрда ўстаноўлены, прыняты за ўзор. Кананічныя рысы характару рэвалюцыянера.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

на́цыя, ‑і, ж.

1. Гістарычная супольнасць людзей, якая склалася ў ходзе фарміравання агульнасці іх тэрыторыі, эканамічных сувязей, мовы, культуры, псіхічных рыс. Права нацый на самавызначэнне. □ Нацыі непазбежны прадукт і непазбежная форма буржуазнай эпохі грамадскага развіцця. Ленін.

2. Дзяржава, краіна. Арганізацыя Аб’яднаных Нацый.

[Ад лац. natio — племя, народ.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)