архітэкту́ра, ‑ы, ж.

Майстэрства праектавання, будавання і мастацкага афармлення пабудоў; дойлідства. Архітэктура старажытных грэкаў. // Навука пра ўзвядзенне будынкаў. Курс архітэктуры. // Характар, стыль пабудовы. Гатычная архітэктура. Беларуская народная архітэктура.

•••

Арганічная архітэктура — адзін з кірункаў архітэктуры, які ўзнік у 30‑я гг. 20 ст. ў ЗША і атрымаў пашырэнне ў Італіі, Бразіліі і іншых краінах.

[Лац. architectura.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аквана́ўтыка

(ад аква- + -наўтыка)

навука, якая вывучае магчымасці доўгага знаходжання чалавека ў моры пад вадой.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

алергало́гія

(ад алергія + -логія)

навука, якая вывучае прычыны ўзнікнення, развіццё, прафілактыку і лячэнне алергічных хвароб.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

атало́гія

(ад гр. us, otos = вуха + -логія)

навука пра хваробы вушэй, іх лячэнне і прафілактыку.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

біяфі́зіка

(ад бія- + фізіка)

навука, якая вывучае фізічныя і фізіка-хімічныя працэсы ў жывых арганізмах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

геааку́стыка

(ад геа- + акустыка)

навука, якая даследуе гукавыя, інфрагукавыя і ультрагукавыя з’явы ў зямной кары.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

заатэ́хнія

(ад заа- + гр. techne = майстэрства)

навука аб развядзенні, гадоўлі і правільным выкарыстанні сельскагаспадарчых жывёл.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

крыміналі́стыка

(ад лац. criminalis = злачьшны)

юрыдычная навука, якая вывучае методыку, тактыку і тэхніку расследавання злачынстваў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

-педыя

(гр. paideia = выхаванне, навучанне)

другая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае паняццям «раздзел», «навука».

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

pure [ˈpjʊə] adj.

1. чы́сты (у розных знач.);

pure wool чы́стая шэрсць;

pure science чы́стая наву́ка;

pure in mind and body чы́сты душо́ю і це́лам

2. абсалю́тны;

pure nonsense чы́стая лухта́;

by pure chance то́лькі выпадко́ва, абсалю́тна выпадко́ва

♦

pure and simple ні больш ні менш; не што і́ншае, як; про́ста ка́жучы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)