milestone

[ˈmaɪlstoʊn]

1.

n.

1) мі́левы ка́мень

2) вяха́ f.

2.

v.t.

адзнача́ць мі́левымі камяня́мі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

гліпт

(гр. glyptos = выразаны, пакрыты разьбой)

каштоўны камень з мастацкім разьблёным узорам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

квадр

(іт. quagro = квадратны)

камень для кладкі сцен, абчэсаны ў выглядзе паралелепіпеда.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ля́піс-лазу́рак

(ад лац. lapis = камень + lazur = блакіт)

тое, што і лазурыт.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

węgielny

I

краевугольны;

kamień węgielny — краевугольны камень

II

гл. węglowy 1

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

fliza

ж.

1. пліта (каменная і да т.п.);

2. друк. камень

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Ка́мень, ка́мінь, ка́мынь, ка́мэнь ’цвёрдая горная народа ці абломак з яе рознай велічыні і формы’, ’абточаны камень у жорнах’ (Сл. паўн.-зах., ТСБМ, Сержп. Прымхі; Бяльк.; драг., Жыв. сл.; Федар. I; Бес., Яруш., Яшк.), каме́нне (зб.) ’камяні’ (ТСБМ, Радч., Сержп.; стаўбц., Нар. словатв.; Яшк., Гарэц.; мсцісл., З нар. сл.), каміене (Бес.), каме́ння ’тс’ (бяльк.), каме́чо, каме́чча ’тс’ (слонім., Жыв. сл.; гродз., З нар. сл.; Сл. паўн.-зах.; свісл., Сцяшк. Сл.); каме́ньчык ’малы камень’ (Сержп. Прымхі; Бяльк., Янк.), ’костачка ў сліве, вішні’ (браг., Нар. словатв.; Ян., Янк. 2; нараўл., Мат. Гом.), камянёк ’тс’ (полац. Янк. 2); каме́ньчыкі ’гульня’ (гродз., Нар. словатв.); ка́мень ’мера вагі (≈ 10 кг, ≈ 1 кг)’ (Інстр. III); камяны́ ’зроблены з каменя’ (КЭС, лаг.), каме́нный ’тс’ (Бяльк.), каме́нны ’з каменя або з цэглы зроблены’ (ТСБМ, Сцяшк.); каме́нык ’крэпкі хлопчык’ (Бяльк.); ка́менка, ка́мінка ’печ з камення (у лазні)’ (ТСБМ, Бяльк., Сцяц.; усх., КЭС); укр. ка́мінь, рус. ка́мень, польск. kamień, н.-луж., в.-луж. kamjeń, палаб. komói, чэш. kámen, славац. kameň, славен. kámen, серб.-харв. ка̏мен, макед., балг. камей, ст.-слав. камы. Прасл. kamy (род. kamaee). Блізкія і.-е. адпаведнікі: літ. akmuõ (akmeñs), лат. akmens ’тс’, ст.-інд. áśmā, áśrnan‑ ’камень’, ’неба’, авест. asman‑ ’тс’, ст.-грэч. ἄκμών ’кавадла’, ’неба’ < і.-е. *akʼ/*okʼ (Слаўскі, 2, 37–38). Фасмер (2, 173–174) далучае да і.-е. яшчэ ст.-в.-ням., ст.-сакс. hamar, ст.-ісл. hamarr ’молат’ (параўн. Мартынаў, Слав. акком., 160–161).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

наплы́сці сов.

1. в разн. знач. наплы́ть;

н. на ка́мень — наплы́ть на ка́мень;

у раку́ ~лыло́ мно́га сме́цця — в ре́ку наплы́ло мно́го му́сора;

2. перен. нахлы́нуть;

~лыло́ мно́га наро́ду — нахлы́нуло мно́го наро́да;

~лылі́ ўспамі́ны — нахлы́нули воспомина́ния

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абжа́ты, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад абжаць.

2. у знач. прым. Пра што‑н., вакол чаго ў непасрэднай блізкасці зжата збажына, трава і пад. Абжаты камень.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жарнаві́к, ‑а, м.

1. Дзікі камень, з якога раней рабілі жорны.

2. Тое, што і жарон. Купіў млынар новы жарнавік, доўга малоў ім, але і той зламаўся. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)