Verbum

непахі́сны, -ая, -ае.

1. Такі, што нельга пахіснуць; устойлівы.

Стаяць непахісна (прысл.).

2. Цвёрды, стойкі (у сваіх намерах, перакананнях і пад.).

Н. змагар.

|| наз. непахі́снасць, -і, ж.

непача́ты, -ая, -ае.

Такі, якога яшчэ не пачыналі, за які яшчэ не браліся; цэлы.

Непачатая буханка.

◊

Непачаты край (работы, спраў; разм.) — вельмі многа.

непачці́вы, -ая, -ае.

Які адносіцца да людзей без павагі; недалікатны.

Н. мужчына.

|| наз. непачці́васць, -і, ж.

непаша́на, -ы, ж.

Непачцівыя адносіны да каго-н.

Н. да старэйшых.

непераадо́льны, -ая, -ае.

Такі, што немагчыма адолець.

Непераадольная перашкода.

|| наз. непераадо́льнасць, -і, ж.

непераклада́льны, -ая, -ае.

Які нельга дакладна перакласці на іншую мову.

Неперакладальнае словазлучэнне.

|| наз. непераклада́льнасць, -і, ж.

неперакладны́, -а́я, -о́е.

Тое, што і неперакладальны.

Н. зварот.

неперамо́жны, -ая, -ае.

Такі, якога нельга перамагчы.

Непераможная сіла.

|| наз. неперамо́жнасць, -і, ж.

непераўзы́дзены, -ая, -ае.

Такі, што нельга пераўзысці, зрабіць лепш.

Н. твор мастацтва.

|| наз. непераўзы́дзенасць, -і, ж.

неперахо́дны, -ая, -ае.

У граматыцы: пра дзеяслоў, які не патрабуе пасля сябе прамога дапаўнення ў форме вінавальнага склону без прыназоўніка са знач. аб’екта.

|| наз. неперахо́днасць, -і, ж.