індыка́цыя, ‑і, ж.

Рэгістрацыя якой‑н. інфармацыі на экране электронна-прамянёвай трубкі, светлавым табло, шкале прыбора і пад.

[Лац. indicatio.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

графі́ці, нескл., мн.

Старажытныя надпісы бытавога або культавага зместу, надрапаныя на сценах будынкаў, прадметах бытавога прызначэння і пад.

[Іт. graffiti.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

даі́цца, доіцца; незак.

1. Даваць малако (аб карове, казе і пад.). Карова яшчэ доіцца.

2. Зал. да даіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дапамо́жнік, ‑а, м.

Кніга, прылада, карта і пад., якія выкарыстоўваюцца пры навучанні чаму‑н. Наглядныя дапаможнікі. Вучэбны дапаможнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дахаўшчы́к, ‑а, м.

Рабочы, спецыяліст, які крые дахі. Грыміць пад крокамі жалезны дах. Калі адважны дахаўшчык праходзіць. Гаўрусёў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

двая́кі, ‑ая, ‑ае.

Які праяўляецца ў двух розных відах, формах і пад. Дваякі сэнс. Дваякае напісанне. Дваякая карысць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зачарці́ць, ‑чарчу, ‑чэрціш, ‑чэрціць; зак., што.

Пакрыць лініямі, рысамі; скарыстаць пад чарцяжы. Зачарціць ліст паперы. Зачарціць увесь альбом.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аўтарызава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак. і незак., што.

Афіцыйна ўхваліць (ухваляць) пераклад, копію, рэпрадукцыю і пад. свайго твора.

[Ад фр. autoriser — дазваляць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ачо́с, ‑у, м.; зб.

Адходы пры часанні воўны і пад.; тое, што і ачоскі. Ільняны ачос. Ваўняны ачос.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аэро́граф, ‑а, м.

Прыбор для тонкага распылення фарбы сціснутым паветрам пры напясенні яе на паперу, тканіну і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)