Verbum

пагру́зчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Самаходная машына для пагрузкі і разгрузкі матэрыялаў і перамяшчэння іх на невялікую адлегласць.

Аўтаматычны п.

пагры́зціся гл. грызціся.

пагрэ́баваць гл. грэбаваць.

пагрэ́бці, -грабу́, -грабе́ш, -грабе́; -грабём, -грабяце́, -грабу́ць; пагро́б, -рэ́бла; -рабі́; зак., што.

1. Згрэбці ўсё, многае.

2. і без дап. Грэбці некаторы час.

П. сена да абеду.

пагрэ́ць, -э́ю, -э́еш, -э́е; -э́ты; зак., каго-што.

Грэць некаторы час.

П. рукі каля печы.

◊

Пагрэць (нагрэць) рукі — нажыцца за чый-н. кошт.

|| звар. пагрэ́цца, -э́юся, -э́ешся, -э́ецца.

пагубі́ць гл. губіць.

пагубля́цца, 1 і 2 ас. адз. не ўжыв., -я́ецца; -я́емся, -я́ецеся, -я́юцца; зак.

Згубіцца — пра ўсіх, многіх або ўсё, многае.

Цацкі пагубляліся.

пагубля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; -я́ны; зак., каго-што.

Згубіць усё, многае або ўсіх, многіх.

П. кароў у лесе.

пагука́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., каго (што).

Паклікаць.

Пагукалі дзяцей у хату.

пагуля́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж. (разм.).

1. Прагулка.

Пайсці на пагулянку ў лес.

2. Вечарынка, гулянка (з пачастункамі).

Наладзіць пагулянку.