паго́нны² гл. пагон¹-2.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

паго́ня, -і, ж.

1. за кім-чым. Праследаванне каго-, чаго-н. з мэтай дагнаць, злавіць.

Кінуцца ў пагоню за кім-н.

2. Чалавек ці звычайна група людзей, якія праследуюць каго-н.

П. бегла па слядах.

3. перан., за кім-чым. Імкненне дабіцца каго-, чаго-н., дасягнуць чаго-н.

П. за прыбыткам.

У выразе: у пагоні за кім-чым, у знач. прыназ. з Т — імкнучыся да каго-, чаго-н.

У пагоні за славай.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

паго́рак, -рка, мн. -ркі, -ркаў, м.

Невялікая адложыстая ўзвышанасць, узгорак.

Хата стаіць на пагорку.

|| памянш. паго́рачак, -чка, мн. -чкі, -чкаў, м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

паго́ршаць, -аю, -аеш, -ае; зак.

Тое, што і пагоршыцца.

Было ліха ды пагоршала (прымаўка). Хвораму пагоршала (безас.).

|| наз. пагаршэ́нне, -я, н. і паго́ршанне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

паго́ршыцца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -шыцца; зак.

Зрабіцца горшым.

Дысцыпліна пагоршылася.

Здароўе пагоршылася.

|| незак. пагарша́цца, -а́ецца і паго́ршвацца, -аецца; наз. пагаршэ́нне, -я, н., паго́ршанне, -я, н. і паго́ршванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

паго́ршыць, -шу, -шыш, -шыць; -шаны; зак., што.

Зрабіць горшым.

|| незак. пагарша́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і паго́ршваць, -аю, -аеш, -ае; наз. паго́ршванне, -я, н.

|| наз. пагаршэ́нне, -я, н. і паго́ршанне, -я, н. (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

паго́рысты, -ая, -ае.

Пакрыты пагоркамі, няроўны.

Пагорыстая мясцовасць.

|| наз. паго́рыстасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

пагража́льны, -ая, -ае.

1. Які ўтрымлівае ў сабе пагрозу, выражае пагрозу.

У голасе гучалі пагражальныя ноткі.

2. Які пагражае небяспекай.

П. характар падзей.

|| наз. пагража́льнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

пагража́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.

1. каму і без дап. Рабіць пагражальны жэст рукой.

П. кулаком.

2. каму і чым. Папярэджваць з пагрозай пра што-н.

П. вайной.

3. (1 і 2 ас. не ўжыв.), чым. Служыць прыметай (чаго-н. небяспечнага, непрыемнага).

Рака пагражае разлівам.

4. (1 і 2 ас. не ўжыв.), каму-чаму. Пра што-н. дрэннае, што з’яўляецца пагрозай каму-, чаму-н.

Пагражае гангрэна.

|| зак. пагразі́ць, -ражу́, -ро́зіш, -ро́зіць (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

пагран...

Першая частка складаных слоў са знач. пагранічны, напр.: пагранатрад, пагранзастава, пагранслужба.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)