Verbum

паго́йдвацца, -аюся, -аешся, -аецца; незак.

Гайдацца злёгку ці час ад часу.

Байдарка ціха пагойдвалася на хвалях.

|| наз. паго́йдванне, -я, н.

паго́йдваць, -аю, -аеш, -ае; незак., каго-што або чым.

Гайдаць злёгку або час ад часу.

Вада пагойдвае лодку.

|| наз. паго́йдванне, -я, н.

паго́н¹, -у, мн. -ы, -аў, м.

Дарога, па якой гоняць жывёлу на папас.

|| прым. паго́нны, -ая, -ае.

паго́н², -а, мн. -ы, -аў, м.

Наплечны знак адрознення ў ваенным і іншым форменным адзенні.

Палкоўніцкі п.

Палявыя пагоны (засцерагальнага колеру).

|| прым. паго́нны, -ая, -ае.

паго́нны¹, -ая, -ае.

Які вымяраецца ў даўжыню ў лінейных метрах.

П. метр.

паго́нны² гл. пагон¹-2.

паго́ня, -і, ж.

1. за кім-чым. Праследаванне каго-, чаго-н. з мэтай дагнаць, злавіць.

Кінуцца ў пагоню за кім-н.

2. Чалавек ці звычайна група людзей, якія праследуюць каго-н.

П. бегла па слядах.

3. перан., за кім-чым. Імкненне дабіцца каго-, чаго-н., дасягнуць чаго-н.

П. за прыбыткам.

У выразе: у пагоні за кім-чым, у знач. прыназ. з Т — імкнучыся да каго-, чаго-н.

У пагоні за славай.

паго́рак, -рка, мн. -ркі, -ркаў, м.

Невялікая адложыстая ўзвышанасць, узгорак.

Хата стаіць на пагорку.

|| памянш. паго́рачак, -чка, мн. -чкі, -чкаў, м.

паго́ршаць, -аю, -аеш, -ае; зак.

Тое, што і пагоршыцца.

Было ліха ды пагоршала (прымаўка). Хвораму пагоршала (безас.).

|| наз. пагаршэ́нне, -я, н. і паго́ршанне, -я, н.

паго́ршыцца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -шыцца; зак.

Зрабіцца горшым.

Дысцыпліна пагоршылася.

Здароўе пагоршылася.

|| незак. пагарша́цца, -а́ецца і паго́ршвацца, -аецца; наз. пагаршэ́нне, -я, н., паго́ршанне, -я, н. і паго́ршванне, -я, н.