Verbum

верало́мны, -ая, -ае.

Каварны, які дзейнічае шляхам абману, здрады.

В. напад.

|| наз. верало́мства, -а, н.

віду́шчы, -ая, -ае.

Які мае зрок, бачыць або здольны бачыць.

В. чалавек.

Адзінае відушчае вока.

віхля́вы, -ая, -ае (разм.).

Які хістаецца з боку ў бок у час руху.

Віхлявая паходка.

вольналюбі́вы, -ая, -ае.

Які вызначаецца свабодалюбствам, імкнецца да волі.

Вольналюбівыя народы.

|| наз. вальналю́бства, -а, н.

во́льная, -ай, ж. (гіст.).

Дакумент, які выдаваўся прыгоннаму пры вызваленні ад прыгоннай залежнасці.

Даць вольную.

вульгарыза́тар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Чалавек, які вульгарызуе што-н.

|| прым. вульгарыза́тарскі, -ая, -ае.

вызвале́нчы, -ая, -ае.

Які мае адносіны да палітычнага, сацыяльнага вызвалення.

Вызваленчая барацьба.

Нацыянальны в. рух.

вы́лежалы, -ая, -ае.

Які набыў патрэбныя якасці, праляжаўшы пэўны тэрмін у адпаведных умовах.

В. лён.

вы́мерзлы, -ая, -ае.

Які загінуў ад марозу, вымерз.

Вымерзлыя пладовыя дрэвы.

|| наз. вы́мерзласць, -і, ж.

выпа́рына, -ы, ж.

Пот, які выступае на целе (звычайна ў хворага пасля гарачкі).

Пакрыцца выпарынай.