Verbum

паглядзе́ць гл. глядзець.

пагна́цца, -ганю́ся, -го́нішся, -го́ніцца; -гані́ся; зак., за кім-чым.

Кінуцца наўздагон, каб дагнаць.

П. за злодзеем.

П. за славай (асудж.).

пагна́ць, -ганю́, -го́ніш, -го́ніць; -гані́; -гна́ны; зак., каго-што.

Прымусіць рухацца ў якім-н. напрамку (у 1—3, 5 і 7 знач.).

П. кароў у поле.

П. ворага са сваёй зямлі.

Сабака пагнаў зайца.

І чаго яго пагнала (безас.) у свет? (чаго ён адправіўся ў свет; разм.).

пагні́сці і пагні́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ніе́; пагні́ў, -ніла́, -ло́; зак.

Згнісці — пра ўсё, многае.

За многія гады салома пагніла на стрэхах.

пагну́цца гл. гнуцца.

пагну́ць гл. гнуць.

паго́да, -ы, ДМ -дзе, ж.

Стан атмасферы ў дадзеным месцы, у дадзены час; добрае надвор’е.

Марозная п.

Хто дажджом косіць, той пагодай сушыць (з нар.). Рабіць пагоду (перан.: мець рашаючае значэнне ў якой-н. справе). Чакаць з мора пагоды (перан.: знаходзіцца ў чаканні чаго-н. няпэўнага).

|| памянш. паго́дка, -і, ДМ -дцы, ж. (разм.).

|| прым. паго́дны, -ая, -ае (спец.).

Пагодныя ўмовы.

паго́длівы, -ая, -ае.

Добры, ясны, цёплы ў адносінах да пагоды.

Стаяў п. дзень.

паго́йдацца гл. пагайдацца.

паго́йдаць гл. пагайдаць.