шату́н¹, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м. (спец.).

Рухомая дэталь, якая злучае поршань з валам рухавіка.

|| прым. шату́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

эмбрыён, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Зародак чалавека ці жывёлы на пачатковых стадыях развіцця.

|| прым. эмбрыяна́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

Таласа́ ’дробныя хвалі на вадзе, зыб’ (слаўг., Яшкін, Слоўнік), ’дробныя зморшчыш, хвалі на вадзе’ (Ласт.), тало́сіцца ’злёгку хвалявацца, зыбацца (пра ваду)’, таласі́ць ’мігацець, мітусіцца (у вачах)’ (Ласт.). Нягледзечы на наяўнасць у гаворках некаторых міжземнаморскіх тэрмінаў (параўн. трымуктан, гл.), наўрад ці звязана з балканскім тэрмінам, параўн. макед. талас ’хваля, вал’, серб.-харв. та̏лас ’вал’, што ўзыходзіць да грэч. θάλασσα ’мора’ праз тур. talaz/talas/tales ’хваля, вал’, параўн. таксама харв. talàsati ’пералівацца (пра ваду, збожжа на полі)’, гл. Скок, 3, 438; Зайкоўскі, Слов. етим., 183; спец. пра грэчаскае слова гл. Ньюман, Arctos (Helsinki), 14, 51–78. Хутчэй звязана з наступным словам, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

wkład, ~u

м.

1. уклад; узнос; унёсак;

2. заменны элемент; спец. укладыш;

wkład do drukarki — картрыдж

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

залаці́льшчыца, ‑ы, ж.

Спец. Жан. да залацільшчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гераі́н, ‑у, м.

Спец. Наркотык моцнага дзеяння.

[Фр. héróine.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вальтыжыро́вачны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Прызначаны для вальтыжыроўкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

велярыза́цыя, ‑і, ж.

Спец. Дадатковая заднепаднябенная артыкуляцыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

астра́льны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Зорны. Астральны свет.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

астэасклеро́з, ‑у, м.

Спец. Хваравітае ўшчыльненне косці.

[Н.-лац. osteosclerosis.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)