шэ́ры, -ая, -ае.

1. Колер, які атрымаўся ад змяшэння чорнага і белага, колер попелу.

Ш. матэрыял.

Шэрыя вочы.

Шэрае неба.

Ш. кот.

Ш. твар (бледны, з зямлістым адценнем).

2. перан. Пасрэдны, знешне і ўнутрана не цікавы.

Шэрае існаванне.

Ш. раман.

3. перан. Малакультурны, неадукаваны (разм.).

Ш. чалавек.

4. перан. Пра надвор’е: хмурны.

Шэрае надвор’е.

Шэрая раніца.

|| памянш. шэ́ранькі, -ая, -ае.

|| наз. шэ́расць, -і, ж. (да 2 і 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

футара́л м. Futterál n -s, -e, Etui [etў´i:] n -s, -s; Hülle f -, -n, Überzug m -(e)s, -züge, Bezúg m (чахол); Gehäuse n -s, -, Schútztasche f -, n (фотаапарата і г. д.);

◊

чалаве́к у футара́ле ein Mensch im Futterál, ein zúgeknöpfter Mensch

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

капялю́ш м. Hut m -(e)s, Hüte;

мя́ккі капялю́ш Schlápphut m;

надзе́ць капялю́ш den Hut áufsetzen;

зняць капялю́ш den Hut ábnehmen*;

нацягну́ць капялю́ш на во́чы den Hut ins Gesícht zíehen*;

чалаве́к у капелюшы́ der Mann mit dem Hut (auf dem Kopf)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

сме́ла прысл.

1. kühn, tápfer, mútig; fúrchtlos (бязбоязна);

смяле́й! nur Mut!, vórwärts!;

2. разм. (без цяжкасцяў) óhne wéiteres;

тут сме́ла змо́жа размясці́цца яшчэ́ адзі́н чалаве́к hier hat óhne wéiteres noch éine Persón Platz;

мо́жна сме́ла сказа́ць … man kann rúhig ságen …

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

strong

[strɔŋ]

adj.

1) ду́жы, мо́цны

a strong wind — мо́цны ве́цер

a strong man — ду́жы чалаве́к

2) магу́тны

a strong nation — мо́цны наро́д

3) цьвёрды

a strong will — цьвёрдая во́ля

4) ко́лькасьцю

We were 100 strong — Нас было́ 100 чалаве́к

5) мо́цнадзе́йны

a strong poison — мо́цнадзе́йная атру́та

6) мо́цны, канцэнтрава́ны

a strong tea — мо́цная гарба́та

a strong drink — мо́цны алькаго́льны напо́й

7) во́стры (пах, прыпра́ва)

•

- get stronger

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

genius

[ˈdʒi:niəs]

n., pl. geniuses

1) ге́ній -я m., генія́льнасьць f.

a man of genius — генія́льны чалаве́к

2) генія́льны чалаве́к, ге́ній -я m.

3) вялі́кая здо́льнасьць, таленаві́тасьць, генія́льнасьць f.

to have a genius for acting — мець здо́льнасьць да акто́рства

4) асаблі́вы хара́ктар або́ дух (асо́бы, на́цыі, ча́су, мо́вы)

5) до́бры (злы)

6) (pl. genii) дух -а m., до́бры дух або́ злы́, які́я ўплыва́юць на жыцьцё чалаве́ка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Апу́дзіла ’пудзіла’ (Янк. I). Сюды ж апу́дала ’чалавек неахайнага выгляду, сонны, непаваротлівы’ (Куч.), а таксама опу́дына ’шырокае не па памеры адзенне’ (Клім.). Укр. опудало ’пудзіла’. Утвораны ад дзеяслова пудзіць (гл.), як і пудзіла з пратэтычным ці прэфіксальным а‑.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ачалаве́чыць ’ажаніць’ (Яўс.), ачалавечыцца ’ажаніцца, стаць мужам’ (Нас.), очоловічыты (палес., Цыхун, вусн. паведамл.). Гэта беларускае слова разам з чэш. мар. očlověčit, славац. učlověčiť з’яўляецца семантычнай інавацыяй, звязанай з арэалам чалавек ’муж’, цэнтр якога знаходзіцца на беларуска-ўкраінскай тэрыторыі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вінаход ’чалавек, які вельмі шпарка ходзіць, бегае, лятун’ (міёр., З нар. сл.). Укр. винохід ’інаходзец’, рус. виноходец, виноходь, виноход ’тс’, польск. inochód, чэш. jinochod, mimochod, славац. mimochod ’тс’. Бел. лексема з’яўляецца пераносам ад ’конь-інаходзец’. Пачатковае в‑ прыстаўное.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Лалэ́й (абразл.) ’чалавек з вельмі тоўстымі губамі’ (лаг., Жд. 2). Утворана ад ⁺лалы (параўн. рус. пск., наўг. лалы ’ніжняя сківіца’, цвяр. лылы́ ’сківіца’) і суф. ‑эй, як і лупсей, губрэй ’губаты’ (Сцяцко, Афікс. наз., 151). Гл. таксама халалэ́й.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)