Verbum

пагало́ска, -і, ДМ -ло́сцы, мн. -і, -сак, ж.

Чуткі, размовы, якія перадаюцца.

Пусціць пагалоску.

пагало́ўе, -я, н.

Агульная колькасць галоў жывёлы.

П. кароў.

Рост пагалоўя.

пагало́ўны, -ая, -ае.

Які распаўсюджваецца на ўсіх.

П. перапіс.

пага́нец, -нца, мн. -нцы, -нцаў, м. (разм.).

Нядобры чалавек, нягоднік.

|| ж. пага́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

пага́ніць, -ню, -ніш, -ніць; незак., каго-што (разм.).

1. Пэцкаць, рабіць брудным.

П. хату.

П. рукі.

2. Ганьбіць.

Здраднікі паганяць зямлю.

|| зак. апага́ніць, -ню, -ніш, -ніць; -нены (да 2 знач.).

пага́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

1. гл. паганец.

2. Неядомы, паганы (у 1 знач.) грыб.

пага́ны, -ая, -ае.

1. Які нельга есці з прычыны ядавітасці, нечыстаты.

П. грыб.

2. Прызначаны для смецця, нечыстот.

Паганае вядро.

3. Мярзотны, подлы чалавек.

П. чалавек.

П. настрой.

4. Злы, куслівы (пра сабаку).

5. Язычніцкі (уст.).

Паганыя ідалы.

◊

Паганыя вочы (разм.) — шкодныя вочы.

паганя́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж. (разм.).

Тое, чым паганяюць.

Не кіем дык палкай — адной паганялкай (з нар.).

паганя́ты, -ага, мн. -ыя, -ых, м.

1. Той, хто паганяе запрэжаных жывёл, возчык.

2. Той, хто падганяе на працы, наглядчык.

Паганятыя з бізунамі стаялі ў кожнага над каркам.

паганя́ць¹, -я́ю, -я́еш, -я́е; незак., каго.

Панукваць, падсцёбваць.

П. каня пугай.