Пралангава́ць ’прадоўжыць (прадаўжаць) тэрмін чаго-небудзь’, праланга́цыя ’прадаўжэнне дзеяння’ (ТСБМ). Праз польск.prolongować, дзе з лац.prolangare, якое з pro‑ і longus ’доўгі’ (Банькоўскі, 2, 782). Ст.-бел.проленгованый ’працягнены’ < ст.-польск.prolengowany < prolongować (Булыка, Запазыч., 266).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Прыймя́ ’прыназоўнік’ (Гарэц., Ласт., Байк. і Некр.). Позняе прыставачна-бяссуфікснае ўтварэнне ад імя́ (гл.). Параўн. такога ж кшталту лінгвістычны тэрмінзаймя́ ’займеннік’. Не выключаны ўплыў польск.przyimek ’займеннік’, які, паводле Банькоўскага (2, 935), з’яўляецца “скарочаным наватворам” *przyimionek.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
spożycie
spożyci|e
н. спажыванне; ужыванне;
~e globalne — валавое спажыванне;
”termin przydatności do ~a:" — «тэрмін ужывання да:»
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
wznowić
зак. аднавіць; пачаць зноў;
wznowić książkę — перавыдаць кнігу;
wznowić umowę — аднавіць пагадненне (дамову); працягнуць тэрмін пагаднення
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
zapłata
ж. плата; узнагарода; плацеж;
zapłata dzienna — падзённая плата;
termin ~y — тэрмін плацяжу;
godzina ~у — час адплаты
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
ejection[ɪˈdʒekʃn]n.
1.fml выгна́нне; высяле́нне
2. выкі́дванне, вы́кід; вывяржэ́нне
eke out[ˌi:kˈaʊt]phr. v.
1. : eke smth. out расця́гваць (прыпасы, грошы на большы тэрмін)
2. : eke out a living ма́ла зарабля́ць; перабіва́цца сяк-так
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
да́ўнасцьж
1.Álter n -s, -;
2.юрыд Verjährung f -;
тэ́рмін да́ўнасці Verjährungsfrist f -, -en;
тра́ціць сі́лу праз да́ўнасць verjäh ren vi (s)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
ме́сячны
1. Mónats-; mónatlich (штомесячны);
ме́сячны тэ́рмін Mónatsfrist f -, ein Mónat Zeit;
2. (які тычыцца нябеснага цела) Mond-;
3.:
ме́сячныямедгл менструацыя
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
каве́рынг
(англ. covering)
водкуп прададзеных раней каштоўных папер, кантрактаў, тавараў для спынення абавязацельстваў па здзелках на тэрмін, заключаных біржавымі спекулянтамі.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
АТРЫБУ́Т (ад лац. attributum дадзенае, надзеленае) у філасофіі, неабходная, істотная ўласцівасць прадмета ці з’явы. Тэрмін вядомы з часоў Арыстоцеля, які адрозніваў пастаянны атрыбут ад выпадковых станаў (акцыдэнцый). Дэкарт разглядаў атрыбут як асн. ўласцівасць субстанцыі. Таму атрыбут цялеснай субстанцыі ў яго выступаў як працягласць, а атрыбут духоўнай субстанцыі — як мысленне. Спіноза лічыў працягласць і мысленне атрыбутам адзінай субстанцыі. Франц. матэрыялісты 18 ст. атрыбутам матэрыі лічылі працягласць і рух, а некаторыя (Дзідро, Рабінэ) — мысленне. Тэрмін выкарыстоўваецца і ў сучаснай філасофіі.