Verbum

зерня... (гл. зерне...).

Першая састаўная частка складаных слоў; ужыв. замест «зерне...», калі націск у другой частцы слова падае на першы склад, напр.: зернявоз, зернясейны.

прам...

Першая састаўная частка складаных слоў у знач.:

1) які мае адносіны да прамысловасці, напр., прамтавары;

2) які мае адносіны да промыслу, напр., прамкааперацыя.

радыя... (гл. радые...).

Першая састаўная частка складаных слоў; ужыв. замест «радые...», калі націск у другой частцы слова падае на першы склад, напр.: радыяграфія, радыялогія.

разна... (гл. розна...).

Першая састаўная частка складаных слоў; ужыв. замест «розна...», калі націск у другой частцы слова падае на першы склад, напр.: разназначны, разнаколерны.

словазлучэ́нне, -я, мн. -і, -яў, н.

Сінтаксічная адзінка, якая ўтвараецца спалучэннем двух або некалькіх слоў, аб’яднаных граматычна і па сэнсе.

|| прым. словазлуча́льны, -ая, -ае.

сталя... (гл. стале...).

Першая састаўная частка складаных слоў; ужыв. замест «стале...», калі націск у другой частцы слова падае на першы склад, напр.: сталявар, сталяварскі.

таўста... (гл. тоўста...).

Першая састаўная частка складаных слоў; ужыв. замест «тоўста...», калі націск у другой частцы падае на першы склад, напр.: таўстагубы, таўстаскуры, таўстаногі.

у́зус, -у, м. (кніжн.).

Тое, што прынята, што стала звычайным, звычка.

Моўны ў. (ужыванне слоў, форм, што замацавалася ў мове).

|| прым. узуа́льны, -ая, -ае.

фарма... (гл. форма...).

Першая састаўная частка складаных слоў; пішацца, калі націск у другой частцы слова падае на першы склад, напр.: фармазмена, фарматворчасць, фармапласт, фармацэх.

флаг-...

Першая састаўная частка складаных слоў са знач.: які мае адносіны да флагмана (у 1 знач.), напр.: флагад’ютант, флаг-афіцэр, флаг-капітан, флаг-лейтэнант.