зоатамі́я

(ад зоа- + -тамія)

навука аб будове арганізма жывёл, яго органах і сістэмах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

зоафенало́гія

(ад зоа- + феналогія)

навука аб сезонных з’явах у жывёльным свеце, раздзел феналогіі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

макрабіётыка

(ад макра- + гр. biotikos = які датычыць жыцця)

навука аб спосабах прадаўжэння жыцця.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

неўрало́гія

(ад неўра- + -логія)

навука, якая вывучае будову, развіццё і дзейнасць нервовай сістэмы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

палеагеагра́фія

(ад палеа- + геаграфія)

навука, якая вывучае фізіка-геаграфічныя ўмовы мінулых геалагічных эпох.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

палеапатамало́гія

(ад палеа- + патамалогія)

навука аб старажытных рэках, частка палеагеаграфіі і гідралогіі рэк.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

памало́гія

(ад лац. pomum = плод + -логія)

навука аб сартах пладовых і ягадных раслін.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

сацыяло́гія

(ад лац. societas = грамадства + -логія)

навука аб грамадстве, аб адносінах у грамадстве.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

этнало́гія

(ад этнас + -логія)

навука, якая вывучае агульныя заканамернасці развіцця чалавечай культуры; народазнаўства.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

БІЯСПЕЛЕАЛО́ГІЯ

(ад бія... + спелеалогія),

навука, якая вывучае жыццё ў пячорах, трэшчынах горных парод і інш. Асновы біяспелеалогіі створаны рум. біёлагам Э.Ракавіцэ (1907), які даследаваў асаблівасці экалагічных умоў пячор, трэшчын і іх уплыў на жывыя арганізмы, заканамернасці эвалюцыі падземных біёт, размнажэнне, геагр. пашырэнне іх жыхароў і інш.

т. 3, с. 177

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)