крывы́
1. schief, krumm; gebógen (сагнуты); verbógen (скрыўлены);
крывы радо́к schíefe Zéile;
крыва́я лі́нія krúmme Lini¦e, Kúrve [-və] f -, -n;
крыво́е люстэ́рка Zérrspiegel m -s, -, Vexíerspiegel [vɛ-] m -s, -; перан Zérrbild n -(e)s, -er;
ба́чыць што-н як у крывым люстэ́рку etw. wie in éinem Zérrspiegel séhen*, etw. verzérrt sehen*;
крыва́я ўсме́шка schíefes Lächeln;
2. (кульгавы) lahm, hínkend, géhbehindert; krúmmbeinig
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
абры́с
(ням. Abriss)
1) лінія, якая ачэрчвае знешнюю форму прадмета; контур;
2) геад. чарцёж, зроблены ў палявых умовах ад рукі з абазначэннем дадзеных вымярэнняў, неабходных для складання дакладнага плана;
3) контур малюнка на празрыстым матэрыяле для пераносу на літаграфскі камень;
4) перан. агульная характарыстыка, беглы агляд чаго-н.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
ба́зіс
(гр. basis)
1) эканамічны лад грамадства ў пэўны перыяд яго развіцця;
2) розніца паміж цаной наяўнага тавару і тавару з пастаўкай на тэрмін;
3) аснова, база;
4) дакладна вымераная на мясцовасці лінія, па якой вызначаюць даўжыню іншых ліній і робяць вылічэнні;
5) архіт. апорная частка калоны ў збудаванні.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
bias
[ˈbaɪəs]
1.
n., pl. -ases
1) пахі́лая або́ ўско́сная лі́нія
cut on the bias — рэ́заць наўко́с або́ наўско́с
2) настро́енасьць або́ перакана́насьць за́гадзя; прадузя́тасьць f.
2.
v.t.
бла́га ўплыва́ць, настро́йваць су́праць
3.
adj.
уко́сны, уско́сны
bias band — уко́сная пало́ска
4.
adv.
1) наўско́с, па дыягана́лі
2) ко́са; няпра́вільна
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
join
[dʒɔɪn]
1.
v.
1) далуча́ць (-ца)
2) злуча́ць (-ца), спалуча́ць (-ца)
The brook joins the river — Руча́й упада́е ў раку́
3) запіса́цца, увайсьці́ (у арганіза́цыю)
to join hands — узя́цца за ру́кі
4) межава́ць з чым
•
- join up
2.
1) ме́сца або́ лі́нія злучэ́ньня; шво n.
2) далучэ́ньне, злучэ́ньне n.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Strécke
f -, -n
1) адле́гласць, праця́гласць; прасто́ра; дыста́нцыя
éine ~ Wegs — ча́стка шэ́цху [даро́гі]
2) чыг. лі́нія, пераго́н
die ~ ist frei — шлях свабо́дны
3) горн. штрэк
4) матэм. адрэ́зак
ein Тіеr zur ~ bríngen* — забі́ць зве́ра
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
расцягну́цца сов., в разн. знач. растяну́ться; (стать просторнее — ещё) разда́ться;
рызі́на ~ну́лася — рези́на растяну́лась;
лі́нія фро́нту ~ну́лася — ли́ния фро́нта растяну́лась;
апавяда́нне ве́льмі ~ну́лася — расска́з сли́шком растяну́лся;
сухажы́лле ~ну́лася — сухожи́лие растяну́лось;
рабо́та ~ну́лася на ты́дзень — рабо́та растяну́лась на неде́лю;
бо́ты ~ну́ліся на капыле́ — сапоги́ растяну́лись (раздали́сь) на коло́дке;
р. на кана́пе — растяну́ться на дива́не
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
гарызо́нт
(гр. horizon, -ntos = які абмяжоўвае)
1) лінія ўяўнага судакранання неба з зямной або воднай паверхняй, а таксама прастора неба над гэтай лініяй;
2) уся бачная навокал зямная паверхня, далягляд;
3) перан. круг магчымасцей, перспектыва (напр. адкрыліся новыя гарызонты ў навуцы);
4) перан. сума ведаў, кругагляд чалавека (напр. чалавек з шырокім гарызонтам).
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
зігза́г, ‑а, м.
1. Ламаная лінія. Маланкі паласавалі ўжо неба і ўдоўж і ўпоперак, яны нагадвалі і белыя шаблі, і блакітныя стрэлы, і зігзагі, і дугі. Хадкевіч. // перан. Рэзкае адхіленне ад асноўнага напрамку ў палітыцы, дзейнасці, быце і пад. [У. Бранеўскі] адлюстроўвае ў сваёй творчасці зігзагі лёсу сваёй краіны. Пестрак.
2. Пра тое, што мае форму ламанай лініі. Сярэбраныя стужкі на канфедэратцы і зігзагі на каўняры ў Збігнева былі зашмальцаваны. Карпюк. // Від жалезнай бараны з папярочнымі перакладзінамі ў форме ламанай лініі.
3. у знач. прысл. зігза́гам, зігза́гамі. Утвараючы ламаную лінію, пакідаючы след ламанай лініі. Міма нас праплывае вуж. Галава яго прыўзнята над вадой, а цела звіваецца зігзагам. В. Вольскі. Шыбы вагонаў былі ўсыпаны дажджавымі кроплямі, якія зігзагамі сцякалі на зямлю. Гурскі.
[Фр. zigzag з ням.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паве́траны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да паветра. Паветраная хваля. Паветраная прастора. Паветраны рэжым глебы. // Які знаходзіцца ў паветры; які адбываецца ў паветры. Паветраная электрычная лінія. Паветраны бой. Паветраныя карані раслін. Паветраны налёт. // Які дзейнічае, працуе ў паветры; які мае адносіны да авіяцыі. Паветраны гімнаст. Паветраны флот. Паветраны дэсант. □ Мае сябры — паветраныя лоцманы, Гаспадары завоблачных вышынь. Лукша.
2. Які прыводзіцца ў рух паветрам, утвараецца пры дапамозе паветра. Паветраная помпа. Паветранае ахалоджванне.
3. перан. Які пазбаўлены канкрэтнага зместу, беспадстаўны.
•••
Паветраныя ванны гл. ванна.
Паветраная навігацыя гл. навігацыя.
Паветраная падушка гл. падушка.
Паветраная трывога гл. трывога.
Паветраная яма гл. яма.
Паветраны мост гл. мост.
Паветраны мяшок гл. мяшок.
Паветраны шар гл. шар.
Паветраныя замкі гл. замак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)