напрыго́ртваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Прыгарнуць да чаго‑н. або куды‑н. у нейкай колькасці. Напрыгортваць жару да чыгунка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напрырабля́ць, ‑ню, ‑яеш, ‑яе і напрыро́бліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Прырабіць у вялікай колькасці. Напрырабляць драўляных ручак. Напрыробліваць прыбудовак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напрысыла́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-чаго.

Прыслаць за некалькі прыёмаў у вялікай колькасці. Напрысылаць рабочых. Напрысылаць кніг. Напрысылаць аўтобусаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наразваро́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

1. Развярнуць, разбурыць у вялікай колькасці. Наразварочваць стагоў.

2. Разрыць, раскапаць многа чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тканнё, ‑я, н., зб.

Тое, што выраблена тканнем у якой‑н. колькасці. // Узоры, вытканыя на чым‑н. Тканнё на ручніку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэфля́цыя

(лац. deflatio = здзіманне)

змяншэнне колькасці папяровых грошай, выпушчаных у перыяд інфляцыі.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

накача́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., чаго.

1. Качаючы, зрабіць, прыгатаваць нейкую колькасць.

Н. галушак.

2. Выгладзіць пры дапамозе качалак у нейкай колькасці (пра бялізну і інш.).

|| незак. нака́чваць, -аю, -аеш, -ае; наз. нака́чванне, -я, н. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гематапарфіры́н

(ад гемата- + парфірын)

пігмент пурпурнага колеру, які ў нязначнай колькасці змяшчаецца ў мачы здаровага чалавека, а пры атручванні свінцом, анеміях і хваробах печані выдзяляецца ў вялікай колькасці.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

акваме́трыя

(ад аква- + -метрыя)

метады вызначэння колькасці вады ў розных рэчывах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

анемі́я

(гр. anaimia)

змяншэнне колькасці эрытрацытаў і гемаглабіну ў крыві, малакроўе.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)