хадун назоўнік | мужчынскі род

  1. Дэталь машыны, механізма, якая знаходзіцца ў пастаянным руху.

  2. Прыстасаванне ў выглядзе рамы на колцах, пры дапамозе якога дзяцей вучаць хадзіць (размоўнае).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

◎ Кірназава́ць ’знаходзіцца ў стане цечкі (пра свінню)’ (Сл. паўн.-зах.). Гл. кірноз.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

інтэрвакальны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца паміж галоснымі гукамі (пра зычныя гукі і іх становішча).

[Ад лац. inter — паміж, vocalis — галосны гук.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

карэляцыя, ‑і, ж.

Кніжн. Узаемная сувязь, суадноснасць прадметаў, паняццяў або з’яў. Знаходзіцца ў карэляцыі.

[Лац. correlatio.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

медыяльны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які знаходзіцца ў сярэдзіне чаго‑н.; пасярэдні. Медыяльная група мышцаў.

[Ад лац. medialis — які знаходзіцца пасярэдзіне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

метэацэнтр, ‑а, м.

Метэаралагічны цэнтр. У Савецкім Саюзе галоўны метэацэнтр знаходзіцца ў Маскве. «Беларусь».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

набедраны, ‑ая, ‑ае.

Які носіцца на бёдрах, знаходзіцца на бёдрах, каля бёдраў. Набедраная павязка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

міжкосны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які знаходзіцца ў мяккіх частках цела паміж касцямі. Міжкосныя мышцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падведамны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца ў чыім‑н. распараджэнні, падпарадкаванні. Падведамная ўстанова. Падведамная арганізацыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паддашша, ‑а, н.

Прастора паміж столлю і дахам. // Жылое памяшканне, якое знаходзіцца пад дахам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)