зашчо́ўкнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак., што.

Замкнуць, зачыніць, утварыўшы пры гэтым рэзкі, кароткі гук. Зашчоўкнуць замок. □ Нахіліўшыся над .. [Джыавані] і хаваючы ў кабуру пісталет, які яшчэ дыміўся, паліцэйскі зашчоўкнуў на яго руках наручнікі. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

múcksen

vi разм.

1) выціска́ць з сябе́ сла́бы гук

2) варухну́цца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Palatál

m -s, -e, ~laut

m -(e)s, -e палата́льны [нёбны] гук

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

áusklingen

* vi (s, h) адгуча́ць, заміра́ць (пра гук); канча́цца (пра верш)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

кансананты́зм

(ад лац. conconans, -ntis = зычны гук)

сістэма зычных гукаў якой-н. мовы (параўн. вакалізм).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

сано́рны

(лац. sonorus = звонкі);

с. зычны — зычны гук, пры ўтварэнні якога голас пераважае над шумам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

сі́гма

(гр. sigma)

назва літары грэчаскага алфавіта, якая абазначае гук «с», а ў матэматыцы — суму.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

сурдзі́на

(фр. sourdine, ад іт. sordina)

прыстасаванне, пры дапамозе якога аслабляецца гук у музычных інструментах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

то́ніка

(іт. tonica)

муз. галоўны апорны гук ладу, а таксама трохгучча, пабудаванае на 1 ступені.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

фані́зм

(ад гр. phone = гук)

узнікненне слыхавых уяўленняў пры аптычных, смакавых і іншых неакустычных раздражненнях.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)