БЕЛАРУ́СКІ ВУЧЫ́ЦЕЛЬСКІ САЮ́З ГРО́ДЗЕНШЧЫНЫ,

гл. Гродзенская цэнтральная беларуская вучыцельская рада.

т. 2, с. 438

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

«Крыні́ца»,

назва газеты «Беларуская крыніца» ў 1917—25, 1939—40.

т. 8, с. 516

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

англі́йска-ру́ска-белару́скі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. англі́йска-ру́ска-белару́скі англі́йска-ру́ска-белару́ская англі́йска-ру́ска-белару́скае англі́йска-ру́ска-белару́скія
Р. англі́йска-ру́ска-белару́скага англі́йска-ру́ска-белару́скай
англі́йска-ру́ска-белару́скае		 англі́йска-ру́ска-белару́скага англі́йска-ру́ска-белару́скіх
Д. англі́йска-ру́ска-белару́скаму англі́йска-ру́ска-белару́скай англі́йска-ру́ска-белару́скаму англі́йска-ру́ска-белару́скім
В. англі́йска-ру́ска-белару́скі (неадуш.)
англі́йска-ру́ска-белару́скага (адуш.)		 англі́йска-ру́ска-белару́скую англі́йска-ру́ска-белару́скае англі́йска-ру́ска-белару́скія (неадуш.)
англі́йска-ру́ска-белару́скіх (адуш.)
Т. англі́йска-ру́ска-белару́скім англі́йска-ру́ска-белару́скай
англі́йска-ру́ска-белару́скаю		 англі́йска-ру́ска-белару́скім англі́йска-ру́ска-белару́скімі
М. англі́йска-ру́ска-белару́скім англі́йска-ру́ска-белару́скай англі́йска-ру́ска-белару́скім англі́йска-ру́ска-белару́скіх

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

по́льска-літо́ўска-белару́скі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. по́льска-літо́ўска-белару́скі по́льска-літо́ўска-белару́ская по́льска-літо́ўска-белару́скае по́льска-літо́ўска-белару́скія
Р. по́льска-літо́ўска-белару́скага по́льска-літо́ўска-белару́скай
по́льска-літо́ўска-белару́скае		 по́льска-літо́ўска-белару́скага по́льска-літо́ўска-белару́скіх
Д. по́льска-літо́ўска-белару́скаму по́льска-літо́ўска-белару́скай по́льска-літо́ўска-белару́скаму по́льска-літо́ўска-белару́скім
В. по́льска-літо́ўска-белару́скі (неадуш.)
по́льска-літо́ўска-белару́скага (адуш.)		 по́льска-літо́ўска-белару́скую по́льска-літо́ўска-белару́скае по́льска-літо́ўска-белару́скія (неадуш.)
по́льска-літо́ўска-белару́скіх (адуш.)
Т. по́льска-літо́ўска-белару́скім по́льска-літо́ўска-белару́скай
по́льска-літо́ўска-белару́скаю		 по́льска-літо́ўска-белару́скім по́льска-літо́ўска-белару́скімі
М. по́льска-літо́ўска-белару́скім по́льска-літо́ўска-белару́скай по́льска-літо́ўска-белару́скім по́льска-літо́ўска-белару́скіх

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мо́длы, ‑аў.

Уст. Малітва. Маліўся дзядзька з тым разлікам, Каб кончыць модлы каля дома. Колас. Часамі .. [дзед] проста выдумляў свае ўласныя модлы, у якіх ад царкоўна-славянскай мовы не заставалася і знаку. Лужанін. // Моцная просьба, маленне. Зямля беларуская, сонечны край, Начуй нашы модлы любві! Глебка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзе́цішча, ‑а, н.

Плод, тварэнне, вынік якой‑н. дзейнасці, чыіх‑н. клопатаў, намаганняў. Беларуская ССР — дзецішча Вялікай Кастрычніцкай сацыялістычнай рэвалюцыі. □ Ужо другі год працуе першая чарга азотнатукавага завода — дзецішча сямігодкі. «Беларусь». Гэта быў той самы пакой, адкуль .. [Рэндал] сачыў за нараджэннем свайго дзецішча — касмічнага карабля. Гамолка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паку́таваць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; незак.

1. Цярпець пакуты; мучыцца. Відаць было, што.. [чырвонаармеец] вельмі пакутаваў ад болю, можа нават дажываючы апошнія хвіліны. Якімовіч.

2. Пераносіць якія‑н. нягоды, цяжкасці. Беларуская вёска пакутавала ад беззямелля. Навуменка. Цяцерын вельмі пакутуе ад таго, што ў яго няма наглядных дапаможнікаў. Арабей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

АПАНА́СЕНКА Марыя Акімаўна

(н. 16.3.1926, г. Днепрапятроўск),

бел. танцоўшчыца. Засл. арт. Беларусі (1964). З 1945 працавала ў розных маст. калектывах Украіны, у 1959—68 салістка Дзярж. ансамбля танца БССР. Выконвала адказныя сола ў пастаноўках калектыву «Беларуская рапсодыя», «Беларуская сюіта», «Лявоніха», «Мяцеліца», «Чардаш» і інш.

т. 1, с. 417

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

скульпту́ра

(лац. sculptura)

1) від выяўленчага мастацтва — стварэнне аб’ёмных вобразаў (статуй, барэльефаў і інш.) з гліны, каменю, дрэва, металу;

2) твор гэтага віду мастацтва або сукупнасць такіх твораў (напр. беларуская с.).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

грамада́ ж.

1. Ménschenmenge f -, -n;

2. гіст. Geméinde f -, -n;

сяля́нская грамада́ Báuerngemeinde f;

Белару́ская Сацыя́л-Дэмакраты́чная Грамада́ Belarússische Soziáldemokratische Partéi (Hramadá f -)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)