turtledove

[ˈtɜ:rtəldʌv]

n.

1) туро́к -ка́ m.

2) галу́бка f.

3) каха́ны -ага m., каха́ная f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

layman

[ˈleɪmən]

n., pl. -men

1) неспэцыялі́ст, непрафэсіяна́л -а m.

2) сьве́цкі -ага m. (не духо́ўны)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ninth

[naɪnӨ]

1.

adj.

дзявя́ты

2.

n.

1) дзявя́ты -ага m., дзявя́тая f.

2) дзявя́тая ча́стка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

passer-by

[,pæsərˈbaɪ]

n., pl. passers-by

прае́жджы, прахо́жы -ага m., прахо́жая f.; міна́к -а́ m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

acolyte

[ˈækəlaɪt]

n.

1) Relig. прыслу́жнік -а, псало́мшчык -а m.

2) асыстэ́нт -а; памага́ты -ага m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

нямно́гае, ‑ага, н.

Нязначная частка чаго‑н. Камлюк вырваў з блакнота лісток і, напісаўшы на ім некалькі слоў, працягнуў яго Ірыне Мікалаеўне. — Зайдзіце на склад... Нямнога, але тое-сёе выберыце там з прэпаратаў. На першы выпадак... М. Ткачоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паве́шаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад павесіць.

2. у знач. наз. паве́шаны, ‑ага, м.; паве́шаная, ‑ай, ж. Той, каго пакаралі смерцю цераз павешанне. Вецер, халодны асенні вецер пагойдваў целы павешаных і вяроўкі на трох шыбеніцах. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

на́рачны, ‑ага, м.

Чалавек, які спецыяльна пасылаецца з якім‑н. спешным даручэннем. Паслаць нарачным. □ [Дзяншчык:] — Ад генерала нарачны прыбыў. М. Ткачоў. Рыгор Хмара адразу зразумеў: калі выклікаў яго Мурашоў з нарачным у такі гарачы час, значыць, справа сур’ёзная. Лукша.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прапу́шчаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад прапусціць.

2. у знач. прым. Які прапусцілі. Прапушчанае слова. Прапушчаны мяч. Колькасць прапушчаных урокаў.

3. у знач. наз. прапу́шчанае, ‑ага, н. Тое, што ўпушчана. Да зімовых канікул .. [Грыша] нагнаў прапушчанае. Пальчэўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заняво́лены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад заняволіць.

2. у знач. наз. заняво́лены, ‑ага, м. Той, хто знаходзіцца ў няволі, заняволенні. Дрот калючы, дрот высокі. Каты лютыя пільнуюць. Дзень і ноч там у засценках Заняволеных катуюць. Танк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)