Verbum

павяза́ць, -яжу́, -я́жаш, -я́жа; -яжы́; -я́заны; зак.

1. што. Склаўшы разам, звязаць усё, многае.

П. адзенне ў клункі.

2. каго. Звязаць рукі і ногі ўсім, многім.

П. бандытаў.

3. што. Надзеўшы на што-н., завязаць.

П. галаву хусткай.

4. што і без дап. Вязаць што-н. некаторы час.

За дзень павязалі ўсе снапы.

|| незак. павя́зваць, -аю, -аеш, -ае (да 3 знач.).

павя́зка, -і, ДМ -зцы, мн. -і, -зак, ж.

1. Кавалак тканіны, які носяць на рукаве і пад.

Жалобная п.

2. Бінт ці іншы матэрыял, якім закрыта, завязана параненае месца або які дапамагае ўтрымліваць частку цела ў патрэбным становішчы.

Налажыць павязку на рану.

Гіпсавая п.

|| прым. павя́зачны, -ая, -ае.

павялі́чыцца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ыцца; зак.

Стаць большым (па аб’ёме, колькасці і пад.).

Павялічыўся выпуск прадукцыі.

Попыт павялічыўся.

|| незак. павялі́чвацца, -аецца.

|| наз. павелічэ́нне, -я, н.

павялі́чыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны; зак.

Зрабіць большым (па аб’ёме, колькасці і пад.).

П. выпуск прадукцыі.

П. плошчу пасеваў.

|| незак. павялі́чваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. павелічэ́нне, -я, н.

павя́нуць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -не; павя́ў, -вя́ла; зак.

Звяць — пра ўсё, многае.

Кветкі павялі.

павянча́цца гл. вянчацца.

павянча́ць гл. вянчаць.

павярну́цца, -вярну́ся, -ве́рнешся, -ве́рнецца; -вярні́ся; зак.

1. Вярчальным рухам, варочаючыся, змяніць напрамак, становішча.

П. кругом.

П. на другі бок.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.), перан. Атрымаць нечаканае развіццё.

Справа павярнулася не так, як чакалі.

|| незак. паваро́чвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

|| наз. паваро́т, -у, М -ро́це, мн. -ы, -аў, м.

павярну́ць, -вярну́, -ве́рнеш, -ве́рне; -вярні́; -ве́рнуты; зак.

1. каго-што. Варочаючы, змяніць становішча каго-, чаго-н.

П. ключ.

П. хворага на бок.

2. каго-што і без дап. Змяніць напрамак, шлях руху.

П. з вуліцы ў завулак.

П. каня назад.

Дарога павярнула ў лес.

3. перан., што. Даць чаму-н. іншы напрамак, развіццё.

П. гаворку на іншы лад.

П. справу па-свойму.

|| незак. паваро́чваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. паваро́т, -у, М -ро́це, мн. -ы, -аў, м.

павярхо́ўны, -ая, -ае.

Які не дае глыбокага аналізу, не закранае сутнасць чаго-н., несур’ёзны.

Павярхоўнае знаёмства са справамі.

Павярхоўна (прысл.) ведаць што-н.

|| наз. павярхо́ўнасць, -і, ж.