падлажы́ць сов., в разн. знач. подложи́ть;

п. ка́мень пад ко́ла — подложи́ть ка́мень под колесо́;

п. ніз спадні́цы — подложи́ть низ ю́бки;

п. дроў у печ — подложи́ть дров в пе́чку;

◊ рук не падло́жыш — не спасёшь от сме́рти

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гіпака́уст

(ад гіпа- + гр. kaustos = нагрэты)

абагравальная сістэма пад падлогай або ў сценах тэрмаў (лазняў) і дамоў Стараж. Грэцыі і Рыма ў выглядзе каналаў і труб, па якіх праводзілася нагрэтае паветра.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дыгрэ́сія

(лац. digressio)

1) адхіленне, адступленне ад чаго-н., напр. ад тэмы ў літаратурным творы;

2) пагаршэнне стану прыродных комплексаў (пераважна ў зонах адпачынку, прыгарадных лясах) пад уплывам інтэнсіўнага іх выкарыстання.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дэфле́ктар

(лац. deflectare = адхіляць, адводзіць)

1) прыстасаванне для змянення напрамку патоку газу, вадкасці, гукавых хваль і г. д.;

2) выцяжное ўстройства на вентыляцыйнай шахце або коміне, якое працуе пад уздзеяннем ветру.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ізаляцыяні́зм

(англ. isolationism, ад фр. isolation = адасабленне, раз’яднанне)

1) палітыка дзяржаўнай замкнёнасці, адасобленасці;

2) палітычная плынь у ЗША, якая ўзнікла ў 19 ст. і развівалася пад лозунгам неўмяшання ў еўрапейскія справы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

іпатэ́ка

(гр. hypotheke = заклад)

1) заклад нерухомай маёмасці (пераважна зямлі, будынкаў) для атрымання пазыкі, а таксама пазыка пад заклад маёмасці;

2) пазыковае пасведчанне аб закладзе нерухомай маёмасці, якое выдаецца банкам пазычальніку.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

пат​1

(фр. pat, ад лац. pactum = умова, дагавор)

становішча ў шахматнай гульні, калі адзін з партнёраў не можа зрабіць чарговага ходу, не падставіўшы пад удар свайго караля (партыя лічыцца нічыйнай).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

прэцыпіта́цыя

(лац. praecipitatio = скіданне)

1) рэакцыя, якая прыводзіць да выдзялення з раствору нерастваральных прадуктаў у выглядзе асадку;

2) асаджэнне антыгена (напр. экстракту бактэрый) з фізіялагічнага раствору пад уплывам спецыфічнай (антымікробнай) сывараткі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ры́тміка

(гр. rhythmikos = суразмерны, стройны)

1) сукупнасць праяўленняў рытму ў музыцы, паэзіі (напр. р. верша);

2) вучэнне аб рытме (у музыцы, вершах, танцах і інш.);

3) сістэма фізічных практыкаванняў пад музыку.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

тэ́танус

(лац. tetanus, ад гр. tetanos = напружанне, сутарга)

1) працяглае скарачэнне мышцаў чалавека і жывёл пад уздзеяннем рада частых раздражненняў;

2) вострая інфекцыйная хвароба чалавека і жывёл, выкліканая слупняковай палачкай; слупняк.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)