Verbum

ты́цкаць, -аю, -аеш, -ае; незак. (разм.).

Тое, што і тыкаць¹.

◊

Ты́цкаць у нос каму (каго-што) або кім-чым (разм., неадабр.) — непачціва папікаць, папракаць каго-н.

|| наз. ты́цканне, -я, н.

утулі́цца, -улю́ся, -у́лішся, -у́ліцца; зак., у што.

1. Уткнуўшыся, прыціснуцца да чаго-н.

У. тварам у падушку.

2. Захутацца ў што-н.

У. ў каўнер.

|| незак. уту́львацца, -аюся, -аешся, -аецца.

ушрубава́ць, -бу́ю, -бу́еш, -бу́е; -бу́й; -бава́ны; зак., што ў што.

Вярчэннем увесці ў сярэдзіну чаго-н.

У. шрубу ў дзвярную ручку.

|| незак. ушрубо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. ушрубо́ўванне, -я, н.

фетышызава́ць, -зу́ю, -зу́еш, -зу́е; -зу́й; -зава́ны; зак. і незак., што.

Ператварыць (ператвараць) што-н. у фетыш (у 2 знач.); адносіцца да чаго-н. як да фетыша.

|| наз. фетышыза́цыя, -і, ж.

яць, -я, м.

Назва літары «Ѣ», што абазначала ў старажытнасці асаблівы гук, які пазней супаў з «е».

◊

На яць (разм., жарт.) — вельмі добра, як патрабуецца.

Выканаць што-н. на яць.

звераво́дства, -а, н.

Тое, што і зверагадоўля.

|| прым. звераво́дчы, -ая, -ае.

здабы́ча, -ы, ж.

1. гл. здабыць.

2. Тое, што здабыта, набыта.

здаво́лены, -ая, -ае.

Тое, што і задаволены.

|| наз. здаво́ленасць, -і, ж.

злапа́мятлівы, -ая, -ае.

Тое, што і злапамятны.

|| наз. злапа́мятлівасць, -і, ж.

злапо́мны, -ая, -ае.

Тое, што і злапамятны.

|| наз. злапо́мнасць, -і, ж.